dis genoeg gevra van 'n gedig

ek het jare terug geskryf oor hoe ek wag vir

die Groot Gedig om sy verskyning te maak

 - en ek wag nog steeds!

nou wat ek terugdink aan daai gedig  

besef ek wel hoeveel klein Grootmoedige Gedigte 

ek sedertdien geskryf het

verse wat nie noodwendig sosiale, ekologiese

en politiese grense verskuif nie

maar verse wat wel vonke in my murg skiet

die Groot Gedig mag my nog ontwyk

maar vir nou skaar ek my by my klein Groothartige Verse

met hulle in my mond

word my voeteval

verkwik met 'n waaghalsige elegansie

- en dis genoeg gevra van 'n gedig

 - groot of klein!

wildelicious

my tongue's imagination enters your mouth
and arches down the inside of your spine
fro-licking around every vertebra
tasting each sexy sinew
my eyes and hands thrill with
the exploration of your buoyancy
but oh it is my tongue that wishes
to sweep unbridled over your back
yearning to trace your animalustre
and swallow a single syllable
of your wildeliciousness

wanneer ek dans

wanneer ek dans
glip my siel uit my tone
en word so sigbaar en tasbaar
soos 'n ver-rykende boom

kom staan onder my arms
se skarnierende skaduwees

die toorkrag begin't vonk
die winde pirouette
hulle warm poele
oor my wange en kuite

my dansende lyf is
rinkinkende ligkolle
wat geruisloos deur
die strak gesig van die straat kolk

tangos en hiërogliewe

soos 'n ondurige tango
ruk die winde die lug heen en weer
die wolke tol soos tientalle voete in
die ontstuimige dans
met sikloniese onwrikbaarheid
span die winde hulle kuite
en sny met beslissende ritmika
hygende hiërogliewe teen
die skynmuur van
ons verbeelding