Friday 24 November 2017

solank

solank daar in 
die skeure van 
die geheue 
ligkokonne 
bly 
klou

Wednesday 22 November 2017

onder donker water

die wreedheid van die woord
vang net nie die omvang van die verlies vas nie
laat ek nie die woord blameer -  
die wreedheid van my eie onkunde
maak my lomp deur die wêreld steier
die alewige honger na essensie
laat my beendere lostrek van mekaar
ek is moeg ek is moeg
om elke keer terug te keer 
na hierdie raad-op wees
na hierdie woord-op wees

ek is onder donker water gedompel
ek spartel of hyg nie na lug
gehul in ‘n armsaligheid
wat so swaarmoedig aan
my skeurende gemoedere vasklou
ek kry myself nie beredder van
die teneerdrukking nie

     die mier loop onderdeur
     die lig en skadu’s van die druiwe prieel
     salig onbewus van die groot stuk hartseer
     vasgevang in
     hierdie 
     snikkende
     monoliet van 
     'n mens-lyf 

Tuesday 21 November 2017

gooi houding!

die skrywershand moet
met houding
klem om die pen
‘n houding van seëviering

‘n houding gegeur met
‘n knippie onverskilligheid
en ‘n leksel onbesonnenheid
enige houding kan jy gooi
solank ‘n ware poëtiese vernuf
ten toon gestel word

vir hierdie eksperiment
sal ek nederigheid
en fokus op tekortkominge
in die agterlaai bêre

kom binne houding
jy word genooi om
jou alleswetende neus
die digkuns in te steek

gooi houding met
‘n los tong
en ‘n wip neus
en moenie vergeet houding is nie houding
sonder verbeelding!

as jy wil oorleef as digter 
gooi houding!

Saturday 18 November 2017

stroop

laat ons terugkeer hiernatoe:
die eenvoud van skep
laat vaar die kompleksiteite en hoogdrawendhede
stroop die skeppingsdaad tot iets
so vaartbelyn en ongerep
dat ‘n enkele resonans die pupil van die hart
sal laat oopblom en tot verligting ruk

Friday 17 November 2017

onderwys

gee my 'n onderwyser 
wat my inderdaad 
onder wys
'n leermeester wat my
die onder kant van sy voete wys
die onder kant van die grond
die skaduwees onder my kieliebakkies
my alles kriewelend onder die son wys
wys my onder die matte en stofpote van sitbanke
wys my onderin die spook-kelder 
onder die belt
onder die klere
onder die oseane
onder die bewussyn 
alles so diep onder verborge wil 
ek so bittergraag gewys word
moenie my bo wys nie
daar is te veel lig en helderheid
wys my onder
daar ver onder
daar waar ek sonder huiwer ondersoek kan tref
en my ondervindinge met ware onderskeid 
en trots kan onderteken
daar waar verborge onderwerpe behandel word
en die onderrig so diep onder gerig word
dat daar 'n daadwerklike ondersteuning
sal groei in die ondergrond van alle dinge
daar waar die duister misterie
gloei in geheime
en onderhandelinge en ondervragings
met soveel ondeurgrondelike passie nagestreef word
die bogrond kan bietjie doen met onderbenutting
ons sal waaragtig ondergaan 
as ons gedurig boontoe wil mik
dit is jammer dat die onderwys onderskat en ondermyn word
dit is hoekom daar onderlangs so baie onderonsies uitbreek
ons is onderworpe aan 'n tekort aan 
kennis van die lewe se onderdele
laat dit 'n onderhoudende onderneming word
om onderdanig te wees aan die 
wonder 
ondergrond van die
onder 
wys

Monday 13 November 2017

kalkulasie

Kyk of jy die volgende kan beraam:
tel al die vokale saam
vermenigvuldig dit met die som totaal van die konsonante
(jy mag nota’s maak op die kante)

Tel die lettergrepe saam, bereken dan die vierkantkwadraat
(Jy moet mooi beraam en geen stap uitlaat)
Maal bogenoemde met die totaal eksplosiewe van elke woord
Dis ‘n som van ‘n ander soort

Bereken die proporsionele verhouding tussen werkwoord en punt
Jy sal gou die sin en rede vind
Deel dit met die wortel van elke dubbelsinnigheid
Woord en getal lê nou oral verspreid

Maal die omtrek van die metafoor
Met die diepte van die sin
Moenie jou som tot-taal verloor
Anders moet jy van voor begin

Bereken die spoed van die rym
Jagend deur elke lyn
En plus dit by die radius van my oë
‘n Moerse getal, kan jy glo!

Thursday 9 November 2017

as

laat niks van
alles
oorbly

maklik:
skeur op
en
gooi
in
die vlam

laat woord tot
as
gaan -

as
is meer konkreet
as
hipotese

as dit oorbly

as: dit bly oor

as dit wegwaai?

as: dit waai weg

as:
ryk-assige teenpoligheid vasgevang 
in net twee letters

asseblief:
burn after reading

Tuesday 7 November 2017

deur my vel

ek hoef nie 'n gedig te lees 
om dit te verstaan nie

ek asem die digtatorika in deur my vel

geen rasionalisering 
ontleding 
bevraagtekening
of serebrale assimilering

digterlike osmose deur my porieë 

die poësie tref my murg
'n veerkragtigheid skiet
deur my rugstring
en ek word
menser 
mens

Sunday 5 November 2017

searching

even before i start writing a poem
the metaphoric moisture seeps
in whispers through my marrow
making my mind seething and sweating
frantically searching the experiential
and sensorical crevices of my being

stray and feral syllables 
come curdling
up to the surface
leaving me with 
hellish throatburn

Saturday 4 November 2017

The Cross Roads VIII

It has been a while since they gathered at the Cross Roads.
The silence has grown old and stubbly. 
The overhang of trees shows no signs of leaf or life. 
A shoe lies under a thick mound of dust. 
In the distance I hear the faint whisperings of the Carillon.
Or is it just my imagination? 
The gloom is leaking from my throat.
The desolation is rusting all over the stones. 
I sit and wonder when someone will come to cross at the Cross Roads.
It has been a while.
But not that long a while, for I notice from the dark mouth 
of the cave the Cave-Dweller comes stumbling 
with his hands sheltering his eyes from the fierce sunlight. 
Clearly he has not been outside for days. 
My cheeriness suddenly springs onto its haunches
and runs to greet him with fierce hugging and interminable questions.
“Hang on, darling! Give a man the space to adapt to the light again!”
 I am profusing apologies on him which does 
not improve his state of mind.
“Who is making such a rabble-rousing-fuss up there?” 
I make out the voice of the Loner. 
He is peaking his head from the overhang of trees.
“Why could I not see you under the trees?” I ask with concern falling
like guava pips from my mouth. 
“It happens that a Loner becomes invisible to those who has 
no care for lonesomeness in this world” he retorts quite huffishly.
The Cave-Dweller appearing stronger against the glaring light of day
seems to grow stronger too in cheeky bravado “Oh, do not think that
you can monopolise loneliness Mister Loner. We all have little bits
of forsakeness hiding in our solitary bones. 
Do not take it all on your own shoulders.”
A sudden gust of wind blows over the plains and I notice the dusty shoe.
Knowing what my questions will be, the Loner answers
“No, it is not my shoe, and no, I do not know where the other shoe is.”
The Cave-Dweller showing an uncharacteristic 
interest in the conversation
walks towards the Loner and the overhang of trees 
and lifts a few branches to see more clearly 
what state the space was in. 
“Oeeigh, my cave is a palace compared to this dingy dust hole.”
My ears begin to ring. I feel a heated altercation rapidly on its way.
I turn quietly around and head for the crossing. 
I thought I missed these fellows, but now I just want 
the sweet silence to return.
This time the Carillon rings audibly and relieves my ringing ears.
“For as long as you sit at the Cross Roads, you will not find silence.”
chimes the Carillon. “I have craved it since I was born, but soon realised
I make the biggest clamouring racket on these plains. 
The irony is that no one takes notice of me anymore."
“I still hear you.” I say “It is your ringing that keeps luring me 
back to the Cross Roads.”

Thursday 2 November 2017

spieël





wat is aan die ander kant van die spieël?
sal ek ooit weet wat daar lê?
dit bly saam met my beweeg
die ander ek
die ander jy
wie choreografeer my?
wie orienteër jou?
is daar ‘n jy?
is daar ‘n ek?

dit spieël met ons
speel speel speel
gooi jou beeld vir my
en ek gooi dit terug
vang
moenie laat val nie
vang 
vang
VANG!

spieël
is delikaat
delikate
kaatsings
weerkaatsings
weer
kaatsings
oor en weer terug na jou
terug na my
spieël die lyflyne fyn

moenie verby die lyne van jou
oë beweeg nie

spieël word swaar
swaar
swaar
kan ek nie net ek
wees nie?
‘n alleen ek
sonder die dra van die ander?

draai myself af van die kaatsings
ek wil nie geweer-kaats word nie!

argh, die spieël se spel volg my
sonder passie
sonder jaag
sonder geweld
val sy gesig op myne

spieël word ek
ek word jy
smelt die skelet inmekaar
geen pyn geen stoei
spieël word spieël
spieël kyk in spieël
spieël is kindspeel
gesig
bal
gooi
gryns
lê
lag
droom

glas is fyn beeld
skynbeeld
skyn
skyn
skyn
beeld
blink
blink 
blink
en verblind
blind 
blind

hou my vas 
hou my vas

All photos: Daniele Debellis

Wednesday 1 November 2017

vir die onthalwe van nie verstaan, yehuda amichai

vir die onthalwe van nie verstaan
voel ek woorde aan jou
trap ek die verhoog met my lyf

tou draai ek om my hande
drink uit leё koppies woorde
speld veiligheidspelde aan 'n swart hemp

sit voor 'n sonhelder sak vol nartjies
skil een na die ander se ronde koppe af
om die soetsappige vlees teen my honger tong te lê

vlos ek my tande sodat jy my mond kan aanskou
borsel ek my hare om die borsel te herhaar
lees ek uit 'n boek met wit blaaie in persies geskryf 

stapel ek klippe op in 'n wankel hoop
gaan sit ek langs die ou man met die wynglas
wat hoop ek kom sit nie langs hom nie

die alleen druppel rooiwyn lê sy fossiel-lyf
teen die holte van die glas
tilt dit na my mond en proe gis en stof

vingers van sop lek my tong
bodem van bord val op my spoeg
die roosmaryn stik die brood

die mond van die tygerberge tuur soos 'n grot
my tong troos ek met druiwe
dood gekook in suiker

die vrou wat jou afloer uit haar donker oё
groet my met haar lyf
die kop van my regter skouer ruik na jasmyn