straal

wees elegant in my rouheid
wees opreg in my wildheid
wees tevrede met my talent
en staan nooit terug vir die moontlikhede wat
uit my porieë kan straal

laat ons onthou

ons het geen verskoning
die nuwe kleur van elke dag
borduur haarself in die vlae van ons lewens
laat ons onthou om te juig met
ons wapperende kleure wat
tuimel
uit
ons monde
en arms

klein en groot

my kleinlywige bestaan op
hierdie groot aarde!

my groothartige gemoed in
hierdie kleinlywige lewe!

soos ‘n nartjie

ek wil 'n gedig skryf
wat so maklik skil soos 'n nartjie
'n rympie wat gemaklik en tuis
in die mond lê soos die glimlaggende lyfie
van 'n nartjieskyfie
'n vers wat glimmer soos die sitrus-barnsteen
in die son van jou oë

sonleser en blare-digter

die son van jou oë
straal deur my gedig
die verse fotosinteer en golf
suurstof na jou longe

die gawe is wedersyds:
sonleser
en
blare-digter

dit is al wat ons vandag benodig:
son en gedigte

nou ja

If you were to collect the DNA contained in a single cell and stretch it out, it would be over 2 metres.

If you put the DNA molecules in your body end to end, the DNA would reach from the earth to the Sun and back over 600 times

- Snippet of information seen at the Hermanus Botanical Society's Fynbos Festival (this year's theme: Patterns in Nature)

nou ja, as dit die feite is

moenie 

ooit 

vir my sê

dat ek nie 

die sterre kan bereik nie!

kom binne Digters

geen ander gedig as hierdie
kan geskryf word
deur my
op 23 september:

hierdie windgevoel
sal homself vaagweg herhaal
iewers in
die toekoms

geen vat aan ons emosies
kry ons werklik nie –
swiep soos spreeus teen
die lig van ons droom-oog-staar

ons maak te veel sin –
dialoog, besigheid, klasgee
advertensies, storie-en-grappie-vertel
vereis begrip en samehang

maar kom binne Digters –

ons het nodig dat die kontrapuntale inkantasies van
julle weldeurdagte,
fyngeweefde en sekuur-geweegde on-sin
ons sinne omverwerp

koggelmander soek homself in die ball basket

magistraat! roep ek uit toe 

ek die engelse vertaling vir koggelmander

op google soek

nee, nee, NEEEEEE!

hoe kan dit 'n ball basket wees?

ja, ja, JAAAA! 

blikbrein kan nie dit altyd regkry!

Nyad

as diana nyad op 64 vir
53 ure lank kon swem oor

177 kilometers in
die donker en wilde oseaan
dan kan ek vir 'n skamele uur lank sit en digkuns skryf
deur die waters van my selfvertroue en verbeelding
sal ek swem

fokkit dink daaraan
53 ure
nie slaap
nie eet
net swem

tog, dink ek wat Nyad gedoen het

is baie meer moontlik
as sit en skryf vir 53 ure lank

mens is nader aan vis-wees
as aan sit-en-skrywer-wees
swem, skop, vorentoe beur is
veel meer natuurlik as
sit en skryf
- wat 'n krampagtige, verwronge posisie om
in te leef en te oorleef!

swem, lara, swem!

wie sien die einde van die huil raak?

ek onthou helder die oomblik wanneer ek begin huil

maar die oomblik wanneer die huil ophou

merk ek nie eens op nie

dis asof die huil met soveel aankondiging arriveer

en haarself opsweep tot in 

die klimaktika van die weenklaag

en dan met soveel geruislose intuimeling in 

die sug en die floute 

net so ongesiens spore maak

hier sit sy voor my!

ek skink vir my hottjoklit 

in twee van my fraaiste porseleinkoppies

een vir my en een vir die Groot Gedig

sy het besluit om 'n draai te kom gooi

ek kan dit nie glo - 

hier sit sy voor my 

en sluk my soet en warm drankie

af met haar mooie keel

ons gesels so beleefd en 

gemoedelik met mekaar

 

ek knyp myself

ek hoor haar stem so helder!

sy komplimenteer die hottjoklit  

ons drink op mekaar 

l'chaim!

en toe spring sy op - 

ek kon haar nie neerpen nie

haar vlugtige vlerke swiep haar weg

al wat van haar oorbly 

is haar stem wat in my ore eggo 

my glimlag glimmer oor die leë koppies

iets blink vang my oog - 

'n klein repie goue stof 

klou aan die rand van haar koppie 

net sag

dis ovulasie-tyd

en my buie is oor die hele plek

die winde steek woeste stoei-gevegte oor 

die see en berge

ek is twee slapies weg van my belangrike vertoning by

die Tuin van Digters

laaste ruk handhaaf ek 'n goeie lus en energie 

maar vandag wil ek net in mekaar vou

so simpel sawwerige sensasie in die lyf

ek het nie sprankel nie

ek het funksionele energie

maar nie veel energie om aan my verskyning in Wellington te dink nie

noem dit maar-self-preservation

before the big high comes a big low

ek ken die ding al

bly net sag asem

sag dink

sag smile

wees sag sag

sag tot 

in my murg

demomentise

the buddhists teach us a valuable lesson
about living in the moment

but sometimes it is good not to be living so in the moment
it is also quite fine to step outside of the moment
get distance
get perspective
it is not even necessary to make a moment of every moment
continuously right there in the heart of the moment
can make one volatile manic reactive

yes, it is oraait to step outside of the moment
it is even better to dissolve the moment

uhm, can one sit and write a poem in a non-moment?
yes, sure
begin by 

demomentising 

this moment

     ah, the relief

         to live in the unmoment!

in die maag van jou ongemak

vir diegene wie 'n meerderwaardigheidskompleks het
as dit kom by die skryf van die digkuns:

wanneer jy een of meer van my gedigte ooit raakloop

mag ek in daai oomblik in 

die maag van jou ongemak kom nes maak

sometimes

sometimes reading poetry

is like unexpectedly seeing the

graceless cracks on someone's heels

why write poetry?

to write poetry is a way

to gauge

to remember

to express

to observe

to breathe

to describe

to elaborate

to imaginate

to keep in and out of mischief

to be present in oneself

to be present in ones environment

to be open and receptive

to be creative

to be still whilst making unheard inner noises haha!

to laugh at oneself

to play with words

to bend ones brain

to use time

to practice and enhance language

to make holding a pen enticing

to expand eccentrically

to create new colours

to wonder and be curious

to keep learning

to make opposites rhyme

to strengthen one's whimsical muscle

to gift someone

to shape ones voice

to traverse across the empty space

to feel gratitude

to remember

the life rafts are always ready

it is the good intention of

the linguistic gods

that the rafts have thrown

anchor in

my drafts -

drafts waiting completion

but still hanging

- eagerly and patiently -

as life rafts

in my blog post files

só 'n loos wil ek wees

skaamteloos

  vreesloos

    perkeloos  

      huiwerloos

        onkreatiefloos

          kommerloos

            blaséloos

              flouloos

                onrusteloos

                  maskerloos

                    stresloos

gaan lees my ander "loos" gedig van 2020 < een groot loos is ek

gaan klim in die see

shit, ons stoot onsself so onsimpatiek
en onheilig deur die dae

genade is al wat ons sal red

gaan klim in die see Lara

gee die stoot oor aan die oseaan 

laat hy my op sy polsende skouers dra

laat hy my verlig van my aanhoudende voortbeur

al is my lyf lig, voel sy te swaar om te dra deur die dag

die groot lyf van die see is sterk genoeg

ek sal myself oorgee aan hom

sonder huiwer of vra sal hy 

my swaarmoedigheid dra en lig

wat help woorde

wat help woorde -
wou
sou
moes
wat as
liewers
in plaas van
maar
eerder
moenie
kan nie
mag nie

nee man!

bly eerder stil

                                                                                241017

la llorona

revisiting poems that lie in my drafts

she is in my veins
la llorona 
wails with phleghmy groans
through the night
feels like all my blood 
cries all the tears in the world
she is in my throat
la llorona
she is in my toenails
la llorona
she is in my belly
la llorona

4 february 2020

..and still she sings and weeps in my veins

kou en spoeg

sluk die slimfoon in met een groot oopbekgedig
die skerm, die tikbord, die knoppies, die ports
- die hele keboodle -
kry die foon terug vir al die kere wat hy jou
so onsjarmant en ongevraagd ingesluk het

nee! beter as sluk -
kou die fokkin foon - screen protector en al in fyn stukkies
en spoeg in die donkerste gat van wegboendering

warm strand

hoe opwindend om deur 

die blanke blaaie van my skryfboek te blaai

en die digpotensiaal op

die wit oppervlak

te sien sidder

soos 'n warm strand

wat nie kan wag vir

die baaiers en balgooiers

om op te daag nie

so wil my woorde

ook met sambrele, roomyse

en bont handdoeke op 

die strand van

my gedig uitstrek!

altyd oop vir inter-PRET-asie

ek wil 'n gedig skryf wat op 

'n pareidoliese manier wonderbeelde

in jou kop toor

sodat jy nuwe vorme en figure sien 

opdyns en dans met mekaar 

is dit nie maar wat ons almal

elke dag dag doen nie - ?

dat jy sin maak van my sin

op jou manier

en wanneer jy my vertel van 

jou manier van sien

spieël jou ervaring 

weer terug in my brein

op my manier

dit bly maar 'n wonderwerk

dat ons heel sinvolle gesprekke kan hou

en iewers oor die troebel waters

'n helder brug kan vind om oor te klim

***

is die kunstenaar werklik dan die kunstenaar?

die waarnemer kan verseker meer erkenning kry

vir haar eie kunssinnigheid

om jou eie nuwe skepping raak te sien 

binne 'n bestaande kunswerk

is 'n talent 

is 'n kuns

***

dus en daarom:

bly kyk en skep

bly skep en kyk

die inspirasie werk wedersyds

bly soewerein oor die blikbrein

die lig breek van diep binne my sintuie

geen rekenaar of robot

skrik my af nie!

die lewe voel sommer skerper

en snaakser met

die wete dat ons bestaan deur blikbreine uitgedaag word

ek het 'n sterk wilsbesluit gemaak dat 

ek nie geintimideer sal word deur

die AI se geprogrammeerde talente nie

en dat ek vuriger en met sekuurder fokus

my kreatiewe spiere sal inspan

ek weier om my mag en onafhankliheid prys te gee

as dit sover gaan, sal ek hierdie wedren met 

bultende, swetende en bloeiende spiere hardloop

moenie verlei word

hoe kan jy jou vertroue in 

chatgpt sit vir kreatiewe antwoorde?! 

hy weet en sif en vergelyk

en klink wonderbaarlik slim agter 

al daai regurgitasie

maar wat voel hy?!

hoe ken hy werklik die gevoel van

pyn 

ongemak 

vergeetagtigheid

vrees 

frustrasie

verlange

ongeduld

gretigheid

tydsbeperking

angstigheid

senuweeagtigheid 

oudword 

mortaliteit

alles gevoelens wat vroedvroue is vir kunswerke 

ons moet ons onhandigheid

ons onvermoë

ons honger vir vervulling

ons ongedurigheid

ons spelfoute

ons digterlike lompheid

ons onhelderheid

ons dubbelsinnigheid

ons weersprekendheid

ons deurmekaarheid

ons duiseligheid

ons oorweldiging

ons dull and uninformed moments

ons twyfeling

ons onvertroue in onsself

helder en onbeskaamd in ons warmvellige menslikheid uitbasuin

moenie verlei word deur die siel-en sintuiglose chatgpt nie

sit sommer jou spellcheck af

deactivate text prediction

uninstall alle sosiale apps

stuur google in sy moer

fok al die influencers

dit is nou die tyd om na jou eie stem te luister

zoom in op jou eie insigte en hartkamers

dit is nou die tyd om jou warmsellige brein ten volle te omhels

 en jou onweerstaanbare wilsmoedigheid

wild en wyd oor die aardbol te laat wortelskiet

dit maak saak

as jy net een minuut oor het 

om iets te skryf

dan is dit dit:

dit maak saak

dat die asem en 

die liefde

en die smiles in die gaps gestoot word

dis die drie dinge wat ons na

die ander kant toe sal dra

heel eerste keer

ek gaan bly skryf asof 

dit

elke keer 

die heel 

         eerste 

                keer 

is
wat ek op die maagdebladsy klim

en vir 

die heel 

         eerste 

                keer 

die soet portaal 

                     ontdek

               waardeur 

           die 

       poëtika 

   syfer

stom en stomp

ek voel alweer soos shakespeare se lavinia

- tong en hande afgekap - 

onvaardig in die daaglikse omgaan

van hierdie digtersbestaan

net soos lavinia hou ek 'n stok 

lomp in my stomme mond en 

met my stompe arms 

stuur ek die stok oor die grond en 

kerf die rou en snyende waarheid in 

die verbysterde grond

Die Wederkoms

W. B. Yeats se bekende gedig The Second Coming het hierdie week weer oor my pad geloop.

En nou voel ek voorbarig genoeg om dit na Afrikaans te vertaal...

Die Wederkoms

Draai en draaiend in die tregterende kolk
Die valk hoor nie die valkenier
Dinge val uitmekaar; die kern kan nie langer vashou;
Blote anargie breek los oor die aarde,
Die bloed-deurdrenkte gety trek los, en oral
Verdrink die seremonie van onskuld;
Die bestes het hulle oortuiging verloor, wyl die ergstes
Vol passievolle intensiteit rondpyl.

Sekerlik moet ‘n openbaring oppad wees;
Sekerlik is die Wederkoms aan die kom.
Die Wederkoms! Skaars is daardie woorde oor ons lippe
Wanneer ‘n grootse beeld uit die Spiritus Mundi
My sig kwel: iewers in die sand van die woestyn
‘n Vorm met die lyf van leeu en die kop van man,
‘n Kyk so strak en genadeloos soos die son,
Beweeg met sy stadige dye, wyl alles daaromheen
Skadus gooi van die verontwaardigde woestyn-voëls.
Die donker val alweer; maar nou weet ek
Dat twintig eeue se stenerige slaap
Verdraai is tot nagmerrie deur ‘n sussende wiegie,
En watter rowwe dier, sy uur uiteindelik gearriveer,
Sloer na Bethlehem om gebore te word?

Vertaling van W. B. Yeats se The Second Coming

slaaf van die lafenis

my verslawing

is die lawing wat 

my verse vir my bring

moenie tussen my vers

en sy lawenis kom nie!

ek is die slaaf van die vers-lawing

moenie my rehab toe stuur nie!

die lafenis van die vers-lawing

is die beste terapie!

te veel gevra?

die woord klop in my tong
soos 'n polsende hart

kyk, daar is die bloed van die digter wat
uitrank tussen die honger sillabes

en kyk, daar is die are wat bontstaan om
die smagting van die digter te voed

- smagting om betekenis 

in 'n ongeforseerde, onsentimentele,
intelligente, indrukwekkende,
sielsroerende en hartskwylende wyse oor te dra

o jiire, is dit nie te veel gevra van

my bloedsomloop nie?

dis genoeg gevra van 'n gedig

ek het jare terug geskryf oor hoe ek wag vir

die Groot Gedig om sy verskyning te maak

 - en ek wag nogsteeds!

nou wat ek terugdink aan daai gedig  

besef ek wel hoeveel klein Grootmoedige Gedigte ek

sedertdien geskryf het

verse wat nie noodwendig sosiale, ekologiese

en politiese grense verskuif nie

maar verse wat wel vonke in my murg skiet

die Groot Gedig mag my nog ontwyk

maar vir nou skaar ek my by my klein Groothartige Verse

met hulle in my mond

word my voeteval

verkwik met 'n waaghalsige elegansie

- en dis genoeg gevra van 'n gedig

 - groot of klein!

nader

elke keer wat ek 'n klavierstuk bemeester
voel dit asof ek 'n tree of twee

nader aan die uitmergeling beweeg

my rug, my ribbes, my longe, my skouers,

my nek, my heupe, my boude

word stukke wrak van die inspanning

ek strek, ek stap, ek yoga, ek fiets, ek dans,

maar dit voel nie genoeg

moet ek die klavier laat gaan vir 'n wyle?

wat begeer ek meer - 

'n gelukkige en vry lyf

in die uitspansel van die natuur

of vingers en rug styfgekorrel in harmonieuse vlug

oor die een en 'n halwe meter klaviatuur? 

vers-stand-dig

soms dink ek ek het nie verstand genoeg 

om verse te skep nie

ware diep -en verregaande verse ontwyk my meer en meer

kan ek net nog een gedig skryf 

wat mense se asem sal wegblaas!?

ek is te letterlik 

te lyflik

te skwêr

om vernuftig en verdigtig met die woorde om te gaan

maar dit gaan my nie keer om aan te hou skryf 

ek en my verse sal opstandig wees in

die gesig van die mismoed 

ja, Lara!

   komaan, wees vers-stand-dig

      en bly skryf!

hoe de hel !?

hoe de hel kry 'n digter 

dit reg om betekenis in 

'n ongeforseerde, onsentimentele,

intelligente, indrukwekkende,
sielsroerende én 

hartskwylende wyse oor te dra?

bloedrooi is my digkuns

o my digkuns, jy kan nie help om 

bloedrooi en bloedig 

in my hart te klop nie 

jy het al die nood-digte bestanddele

om gesond en gretig te oorleef - 

die plasma van die verbeelding 

           (om die voedingstowwe in die honger selle te pomp)

die rooibloedselle van die metafore 

           (om julle asems weg te blaas met die suurstof van die vergelyking)

die witbloedselle van die ritme 

          (om julle immuniteit teen die verveling op te bou)

en die bloedplaatjies van die sinnebeelde 

          (om die vers ordentlik te laat stol in julle ore)

o my digkuns, o my bloed, hoe alles perfek pols in bloedrooi harmonie!

hoe kan ek anders as 

om myself 

bloed-dig op

die papier uit te druk?!

'n klein vlokkie van 'n gedig

ongestoord dig ek voort met die woord wat 

rym met die soort akkoord wat

my neem na die toevlugsoord van behoort

sodat die lewenspoort kan uitswel
soos 'n digte vrugteboord 

dignoord en vlokvoort!

...vanwaar die karakters op die Kruispad?

ek is die Prehistoriese Pos-Agent wat

bly klou aan die ou nuus

ek is die Alleen-er wat

die skares beloer en oor hulle

en myself kopskud

ek is die Ellendeling wat

so pateties, onkreatief, 

lui en gedisillusioneerd my asem uitblaas

ek is die Grot-Bewoner wat 

die bekende beskerming wil vermenigvuldig

ek is die Anargis wat 

al die mure in my hart wil afbreek

ek is die Kariljon wat 

deur dit alles liries en luid wil bly sing

vers koning

ek het geen verskoning
laat ek
skryf asof
hierdie
vers
koning
gaan wees
van die lande
van my digterlike verbeelding

sneeuvlokkies

my digdrome is sneeuvlokkies in die afrikason -
hulle toor vlugtig die berghange van my verbeelding
maar gou smelt dit weg in die warm son van vergetelheid

verder

elke keer wat ek 'n klavierstuk bemeester

voel dit asof ek 'n tree of twee 

verder van die dood beweeg

laat wiel

ek klim binne my gedig asof 

dit ‘n trollie is

en laat wiel met haar die rymende isles af –
geen groter plesier as poetry-on-wheels nie!

moet jouself net nie ophou verbeel nie!

en ek sê dankie
dat ek kan bly asemhaal tot in die einder van die liefde
as my longe te vroeg opgee, laat ek in die heelal se
kolkende sterremaag val en my ore bly drink aan
die sfere se singende fonteine
die wat ek liefgehad het op aarde
sal skielik in hulle slaap wakker skrik
en hulle harte voel gloei en weet dit is ek
wat hulle herinner om
na die wilde elegansie van oorlewing te pyl

ek luister na Antjie en ek dink
wie het vlerke nodig as jy ‘n digter in die omtrek het?
fokkit, moenie verder weg as hier kyk nie –
die perfeksie sit alreeds reg onder jou voete
waiting to leap and cascade with lavacious vivaciousness
ek het genoeg humorsin en avontuurlus om
die poësie te herskeleteer
die skynmuur van ons verbeelding 

sal helder bly skyn in ons doen en late
so asseblief moet jouself net nie ophou verbeel nie!
jy is ‘n boom wat nie anders kan as
om ver en hoog in digte blare-takke uit te spruit nie

en dan wanneer jy huistoe keer
sal die getye nog spel en speel tussen asem en verbeelding
mits jy nie vergeet om in aanraking te bly met die aarde nie
die vers flikker saggies in afwagting
is dit verbasend dat gesig een letter verskil van gedig?

verwronge gesig

shit, word ek ingekatrol
deur die facebook gat
wanneer ek aan die ander kant uitstrompel
voel my gesig soos die portrette van Picasso
oë, neuse, monde, wenkbroue, ore 

op ander plekke oorgeklim

ek vat my twee hande

en druk en knie

my gesig se vel en bene en 

oog -en neus -en mondholtes

terug na hulle gewone plekke

na ek ingesluk is deur die selfoonskerm

kom ek stotterend terug na die oppervlak

o fok, my gesig het weer uitmekaar geval

in plaas van myself regruk

frommel ek my verwaarloosde gesig op

en gooi dit tussen die kannibalistiese tande van die kuberruimte

6 junie 2023

ver(s)werking

(gedig geskep uit die eerste versreëls van my 20 gedigte van 2023)

ek soek ‘n lewende woord gestring van
die werwels van die letters
sodat die marionet wat jarelank die pa se hande gedienstig volg
vry kan breek en die verbasing teen mense se wange kan bons
al het ek hoe baie gesien hoedat
die gevoel van die gedig kom platlê soos
‘n lojale hond by my voete
kry ek dit maar min reg om
die digterlike oomblik te verleng na ‘n ordentlike vers
meestal trek my woord kromrug
en my asem jaag soos ‘n ondurige tango
in hierdie begeerte vir woordkapperjolle
aaijaai jaai jaai, fly me to my heart
dit is waar dit sal begin:
dit begin met die eerste tree
buite word die see natter in hierdie reën
die springgetye skuim
my are sluk die golwe heel in
die eksplosiewe K in jou naam
steek vas in my keel 
al waaraan ek kan vashou is
die warm helderheid van jou oë -
dit is presies daar waar ek wil wees
breathe me into your love
dan voel alles weer soos daai eerste dag

Eerste lyne van my blog-gedigte 2023

Ek soek ‘n lewende woord
Die werwels tussen die letters
Die marionet het nou vir te lank
Ek sien ‘n pa
Is dit verbasend dat gesig
Al het ek hoe baie
My gedig kom lê plat
Al is hierdie digterlike oomblik
Wanneer my woord kromrug
Soos ‘n ondurige tango
Begeerte vir woordkapperjolle
Fly me to my heart
Dit begin met die eerste tree
Springgetye skuim
my are sluk die getye
the explosive K in your name
the warm clarity in your eyes
dit is daar waar ek wil wees
breathe me to your love
die eerste dag toe ek

lewende woord

ek soek 'n lewende woord
waaragtig so lewend soos 'n hele kloppende hart

nounet geruk uit die hygende borskas van 

'n liefmakende mens

ek honger vir 'n woord so lewend en spartelend soos 

die eerste selverdeling in die fetus

ek kan nie anders as om 'n polsende woord 

teen my hunkerende lippe te wil druk nie

geen ander woord as die lewende woord sal doen nie!

 

'n woord so lewendig soos die bloedige hoes van mimi wat 

in haar laaste boheemse oomblik

gryp na liefde en lewe

'n woord so gretig vir lewe EN oorlewing

stotterend kom die woord oor die vlaktes van my tong aangestrompel

maar lewe sal sy lewe

die akademiese prima donnas en taalkundige skerpskutters 

moet maar vers-ink in 

my onverfynde wildarmige poësie

vir wat wil ek bloedlose woorde in 

vaartbelynde konstruksies met onsielige ongeselligheid

die honger en alleen wêreld instuur?

gee my eerder bloeiende lewende woorde

wat ek 

lomp   giggelend    blosend  

baldadig   self-bewus 

parmantig  twyfelagtig en 

skaamteloos 

uit my mond laat

tuimel

geen verskoning!

die werwels tussen die letters skarnier ongeduldig

die longe kry skaars asem van die opwinding in 

die voete wat binnekort in die digterlike dans gaan inspring

as antoinette kellerman op 70 krog se woorde lyf en bloed kan inblaas

dan kan ek my eie bloedvlesige woorde lyf en bloed inblaas

ek het geen verskoning!

hier kom ek!

ou-bekende

die marionet het nou vir te lank gelê

lig haar stowwerige kop op

span haar toue weer styf

laat haar ledemate stadig begin ritteltit met 

die ou-bekende manipulasies wat deur 

die marionet-meester se kneukels gety

...en skielik

ek sien ‘n pa
sy klein dogtertjie
stoot in ‘n Woolies trollie
en skielik voel ek die vreugde
van pa-en-kind-wees

ek is nie self ‘n ma nie
maar ek kry die oorweldigende gevoel
om hierdie gedig in ‘n trollie te laai
en haar oor al die paaie te stoot
en haar hoor lag en giggel
en ons altwee borrel van trollie-plesier

gesig

is dit verbasend dat

gesig

een letter verskil van 

gedig?

ek hoor weer die eggo's

al het ek hoe baie in die einder van die wit bladsy gestaar

tref die wit my elke keer van 'n ander hoek en skerpte in my oog

my mond trek op 'n effense effe glimlag

net soos 'n bottende blombloeisel wat nou pas

die oopte om haar voel

en haar blare stadig begin inspan vir die nuwe seisoen

so hang my lippe aan die takke van afwagting

stadig-stadig ontkrul my styfgespande lippe en keel

laat vaar die stugheid wat die verkoue oor my gemoed en borskas geblaas het

ontknoop die verstarring van aftakeling

ek hoor weer die eggo's tussen my spiere

blydskap begin lek aan my wenkbroue

hierdie gedig hou my nederig

ek gaan nie te gou op en af spring van jolyt

laat die bors kop siel en lyf ordentlik weer saam inkliek

die vers flikker saggies in afwagting...

my gedig kom lê plat op die vloer

my gedig kom lê plat op die vloer
sy voel hoe die metafore uit haar maag
die grond insyfer
laat die ontspanning deur al haar verse uitsprei
laat vaar die spierkragtige inspanning van die digtong

ontsluit al die stywe skarniere

die gedig trek al hoe platter op die grond

wil met elke liewe oppervlak van haar woorddadige lyf
in aanraking kom met die aarde

asem skep

al is hierdie digterlike oomblik net 

om my te laat asem skep

is dit beter as niks
‘n oomblik waar ek uit die ritme van my asem
‘n ritme vir die gedig kan vind
in en uit 

heen en weer 

op en af met die sinne
speel en spel die getye tussen asem en verbeelding

gaan haal ek haar

wanneer my woord kromrug trek
en vertroue verloor in haar digterlike sin
gaan haal ek haar saggies van
die muwwerige blad en lê haar op my tong
daar vind sy vernuwing en herlewing
proe sy die lewe anders
en spruit ver en hoog
in digte blare-takke

tangos en hiërogliewe

soos 'n ondurige tango

ruk die winde die lug heen en weer 

die wolke tol soos tientalle voete in 

die ontstuimige dans

met sikloniese onwrikbaarheid

span die winde hulle kuite

en sny met beslissende ritmika

hygende hiërogliewe teen 

die skynmuur van 

ons verbeelding

begeerte

begeerte vir woordkapperjolle

fynbesnede metafore

ondeunde rymelarye

wat een na die ander

van die tong afrol

en die vermaaklikheid van

die poësie

herskeleteer

fly me to my heart

fly me to my heart

where i can fold my wings tight

and warm around 

the volcanic core of anticipation

waiting to leap and cascade

with lavacious vivaciousness!

perfek

dit begin met die eerste tree op die blad
vandaar af sal dit net maklik gaan

daai eerste tree van oorgawe

ontkoppeling

vertroue

wees soos die oseaan

perfek in elke oomblik

die lug is perfek

die golwe is perfek

my bui is perfek

selfs die moegheid vroeër vandag

was perfek

dit het my laat uitkom opsoek na ander perfekte oomblikke

die koue water is perfek

die rotse wat oor Lover's cove kywie hou is perfek

die resident seagull is perfek

die sand se insinking onder my voete is perfek

die gil uit my keel met die eerste onderwaterdompeling is perfek

so cool so sexy so confident so suave is elke oomlik

die strewe swoeg en sweet om perfeksie te bereik is so outyds! 

moenie werk maak van daai perfekte oomblik nie

die perfeksie sit alreeds reg onder jou voete!

wie het vlerke nodig?

springgetye skuim vuurwitwarm
in ongeewenenaarde hoogtes oor
die kuslyn van my hart
my are bokspring in nuwe kinkels en kabels
en hervorm die spoed en rigting van my bloedvloei

in hierdie ongekarteerde seisoen
vlieg julle met hernieude vlerklose lywe

wie het vlerke nodig as jy 'n digter in die omtrek het?!

die verrukking in die slukpyp van die see

my are sluk die getye heel in
en ek word 

golf 

    soutdruppel
seewier 

        diep sonlose kolk
wat spinnend en tollend
na die wilde elegansie van oorlewing pyl

K i m

the explosive K in your name
breaks open in my ears like a blazing kaleidoscope

i hold a little longer onto the crackling kernel of that first plosive
keenly my breath is taken aback by
the knockknockknocking of its percussivity

over the years your K has become so kindred to my throat
what would my soft palate be without it?
i keep kindling it between my tongue and velum

no wonder the word Kiss also begins with this knightly letter!

how kind your kismet has been to carry your essence on the wings
of this fortifying sound!

K!!!
i let the kiln of my throat fire it once more before
it sinks
into
the closure of
the last two dreamy letters

immmmm

Yes! himmmm with the K
whom i love

abdullah

the warm clarity in your eyes
seeps into your fingers

you hum along on
the bank of the river

the chords rise one after the other
like ships on the oceans' swells

softly proud the nails of your fingers
beam with the fertility

of harmony


my ears keep drinking

sterremaag

dit is daar waar ek wil wees -
daar hangend oor die afgrond van
die heelal se slukpyp in die oomblik wat
hy sy tong teen sy verhemelte vasdruk
en gereed maak vir sluk

dis so ‘n verruklike uitsien –
om ingesluk te word deur die heelal en
in sy kolkende sterremaag te val

Breathe me to the end of love

~ A parody inspired by Leonard Cohen’s Dance me to the end of love

        for Kim

Breathe me to your love with a flaming aloe
Breathe me through the longing ’till I’m folded in your arms
Lift me like a laurel leaf and be my summer swallow
Breathe me to the end of love
Breathe me to the end of love

Oh, let me see your heart when the lights go out
Let me feel you breathing like they do in the dance-halls
Breathe me slowly what I know that makes me gasp
Breathe me to the end of love
Breathe me to the end of love

Breathe me to the mountains, breathe me on and on
Breathe me very velvety and breathe me very long
We’re both of us behind our joy, we’re both of us in front
Breathe me to the end of love
Breathe me to the end of love

Breathe me to the forests who are begging to be grown
Breathe me through the lips that our kisses have outworn
Cup your hands now, though the water runs out
Breathe me to the end of love

Breathe me to your love with a flaming aloe
Breathe me through the longing ’till I’m folded in your arms
Touch me with your naked breast or touch me with your heart
Breathe me to the end of love
Breathe me to the end of love

klawer-aarde

        vir my Feetjie-Fiona

die eerste dag toe ek my eie kar besit
op die ouderdom van 37
het ek my silwer rok aangetrek
en agter die stuur ingeklim
vir ‘n spin en fotos
6 jaar later trek ek weer my silwer rok aan
dié keer klim ek agter my nuwe Yamaha klavier in
vir die eerste keer ‘n klavier wat ek waarlik myne kan noem
en ek vat haar vir ‘n spin
ek drapeer my Feetjie se feetjie-liggies oraloor
om haar gulhartige en vrygewige gees hier
oor my te voel dartel
en my hart en vingers staan tuit

ek het nooit grond besit
maar vandag met my vingers al hangend oor die klaviatuur
voel ek hoe dit is om ‘n stukkie aarde myne te kan noem
‘n stukkie swart en wit klank-grond
wat ek met die dieptes en hoogtes op en af kan klim

ah so iets glinsterend wat ek myne kan noem
dit is soos ‘n droom!

hoe baie klaviere het al onder my hande gegaan
onder my palms gesing
gebrand gevloei gevlieg
maar dan moet ek gou koebaai sê
want hulle was nooit myne nie

maar hier staan my eie klavier nou haar stewige staan in my see-huisie
is dit hoe dit voel om ‘n stukkie aarde te besit?
‘n stukkie woud?
‘n stukkie wind?
‘n stukkie oseaan?
‘n stukkie oase?

ek sien uit na die trillende horisonne wat deur die snare gaan oopbreek
die getye van melodieë wat die mure gaan afbreek
en die sterrehemel van die harmonieë
wat in my hart gaan inbreek
ek sien menigte klein oerknalle wat die punte van my vingers gaan lostoor!

maar vir nou,
buig ek neer voor hierdie klawer-aarde
en ek sê dankie
dankie

dankie