Wednesday 30 October 2013

die brons flaminke wil dans

die brons flaminke
wil dans

die sement hadedas
wil huil

die pêrel eende
wil vry

die baksteen-voorkop
wil sanik

die marmer dye
wil tril

die plastiek tonge
moet smelt

Tuesday 29 October 2013

sy het die amasone in haar lyf

haar are pomp met die slingerende sissings van boomslange
haar vel tril met die dartelende vinne van piranhas
haar keel rinkhals met die stuwing van 'n ryp penis

al wat sy nou nog soek is die woud-koors
wat haar sal laat tol in swetsende spasmas
haar mond sal laat skuim met wier en mos
en haar lyf sal oopbreek sodat
haar skelet val soos dolosse
wat die lot van hierdie wilde wese sal spel


Friday 25 October 2013

the breathing is informing the writing


(i literally wrote each verse line between my breaths, taking conscious note of breath, thought and the writing hand)

i write according to my breath
aaah
a deep in
aaah
and a deep out
aaah
get a rhythm in the inflow
aaah
and get a release in the outflow
in this one sentence i see the blue skies of my soul
and in this outbreath i see the rushed footsteps
of wanting-to-let-go
one sentence and the next
aaah aaah
with the in comes the expectation,
the hope, the balance of air
on the tightrope of thought
aaah aaah
let me breathe, please let me breathe
like swimming underwater
i hold my breath throughout the verse-line
aaah aaah
come on, don't breathe mid-sentence
aaah aaah
more than tightroping,
this is hanging on for dear life
aaah aaah
i can only write so fast
and think so fast before my breath runs out...
aaah aaah
measure           pace   each   phrase     with      flowing        elegance
aaah aaah
this is not emptying-the-mind-exercising
aaah aaah
this is tuning and toning the brainflow of poetry
aaah aaah
what could i have done without the
aaah aaah
without the
aaah aaah
there'd be no life
no outflow
aaah aaah
clinging onto the pen
while the breath lasts
aaah
my mind begins to empty
with this breath
aaah
am i getting lazy, sleepy
to create the next thinking, poetic breath?
aaah aaah
interesting to watch how the breathing
is informing the writing
aaah aaah
this is literal conscious breathing
aaah
so fully conscious of the in-breath
that it makes sentences come
floating in on my dizziness
aaah aaah
be kind to your breathing
be kind to your organs of breath
aaah
don't force the breath
let it hang
suspend itself on the top of your metaphor
aaah aaaaaaaaaaaaaah
that was a long breath
aaaaaaaah
beautiful circle of the in and out
aaaaaaaaaaaaaaaaah
in and out merges
and this poem
simply
becomes
one
breath
of
life

Thursday 24 October 2013

wat my oë aanskou

die berge trap diep spore in my hart
die pieke
die valleie
die dale
die mis vasgevang
in die klowe
die lowerrykheid van groen
die grashange
die fynbosbulte
die ouhout-klompe
die glans van die golwende grashalms
fluister vervloë verhale
die kontoere smelt soos
trane in my oë
mag ek vir 'n oomblik
'n stukkie wolk wees wat
die berg-flank lek

- - -

die mis gaan lê soos
'n diep, lang sug in die kloof

- - -

die woude brei groenwollig
hulle dik, ryp steke teen die hange

- - -

laat my weggaan op
'n tog ver buite my kop
verby die horison wat
my oë kan sien
kan ek my skedel soos
'n granaat oopvou
en die sade van my denke
laat val waar hulle wil val

- - -
  
ek kyk na die muur
los elke steen op in my oë
al wat oorbly is 'n
korrel sand in die hoek van my oog

Thursday 17 October 2013

Self-ondersoek



ek het lank laas geskryf. ek was siek. ek was aan't hoes vir 4 weke en my kop duiselig en gedisoriënteer! lewe het aangegaan, tog my wakkerheid en teenwoordigheid van denke was nie hele-mal so lekker nie. net gister begin ek weer soos myself te voel. ek sit toe die eerste woorde wat in my kop kom op papier neer en maak die volgende gedig daarvan. In die tweede gedig wat daarop volg gebruik ek weer dieselfde woorde maar skep 'n ander gedig. ek wou sien of my gedagtegang en assossiasies met die woorde sou verander met die tweede gedig - 'n tipe van "self-ondersoek".

al hierdie self-verkenning maak my vreeslik pedanties

al hierdie self-verkenning maak my vreeslik pedanties
my maag voel lighoofdig
hoeveel tyd sal ek moet verspil om
beter snot te oes?
ek lê weer my woorde soos die stukke
van 'n legkaart uit
en amper glo ek dit sal my verbeelding verskerp
maar al wat gebeur is my hart palpiteer
en die papier wat net stil bly

een goeie ding van verveling
is dat dit so 'n skoon gevoel is
gestroop van modderigheid

die heeltyd huh en frons ek
ek druk my ore toe
want die grommende hoofweg
trek stywer soos 'n galgtou om my gedagtegang

ywerig skrop ek alewig my tande
maar die wol bly sit!
hoeveel tandeborsels het ek al deurgeborsel?

beterskap gaan kom slegs met drome en berge
my skelet wil weer die kontoer van dans en klippe voel
hoekom soek ek 'n lewe wat lê?
die horisontaliteit sus my kop
hoe kan ek op enige moet en behoort aandring?
gaan hou piekniek met sjampanje
dit sal jou voorskrywende geaardheid temper
of dalk nie

raai-raai die wit sal eendag tot 'n einde kom
en die 5 kg ink wat ek agter in die pad laat lê het
maak my beter voel, ek glo so

asseblief laat die keuse maklik wees
my voorkop en kneukels is al lekker senerig van al die tob

hoe sal die lees van hierdie woorde in jou kop klink?

dis interessant om te sien hoe die eerste sin
altyd netjies en venynig die gedig bepaal
maar weet: geen begin kom sonder 'n einde

- - -

en die tweede gedig:

raai-raai jou skrywershand sal van sy senerigheid ontslae raak

hardloop weg van die elf ekke van die vorige venynige gedig!
hulle probeer jou nou net te verwar

my maag lees die eerste woord "hardloop"
en frons vraend "waarnatoe?!"
ek kan nie 'n maag wees sonder 'n ek nie!
ja, hy is seker nou al dik van die verveling
van hierdie self-verkenning

die ek wil altyd 'n nes skrop
homself kom neervly op die papier
stil kan hy ook nooit wees nie
altyd besig om pedantiese berge van alles te maak
dit maak glo die hoofweg vir die verbeelding oop
hy behoort eerder sy kop laat lees
dis nie sjampanje wat hom so lighoofdig maak nie!

toe, toe, moet nou nie so voorskrywend wees nie
die lewe is 'n legkaart wat gedurig
daai laaste paar verlore stukke soek

dit klink asof jy minder jou tande moet borsel
of selfs beter, gooi die dekselse tandeborsel weg
jy verspil tyd man!
gaan sus jou skelet met 'n piekniek
lê en droom van skoon lug
die galgtou van jou keuses sal verdwyn
en die snot wat heeltyd jou neus laat palpiteer
sal teen 'n einde kom

so maak hierdie wit jou ken lig
en geen hoeveel en hoekom sal jou weer kom pla nie
en raai-raai jou skrywershand sal van sy senerigheid ontslae raak
bietjie vleis aan sit is goed vir tye van die grommende honger
en eet daai 5 kg sak boontjies!

al wat oorbly is: ek wens jou beterskap toe!

huh, is dit jou manier om my goed te laat voel?
asseblief!
hoe netjies-verbaal soek jy al weer skoor