the belief and the mistrust

with an inbreath
poetry creates the belief in the infinite expression

and with the outbreath

the poetry staggers with the exasperated mistrust 

in its limitations

Jagter, jagter

Jagter, jagter
vang my as jy kan
sny my keel af
tap my bloed uit in jou emmer
kerf my in eetbare snitte op
gooi my pels oor die drumpel van jou deur
hang my skedel teen jou muur
moenie probeer my grimas wegdruk of vervorm nie
ek sal vir jou bly oopbekglimlag
totdat jy eendag self langs my
teen die muur hang

* * *

Jagter, jagter
kwes my met jou koeëls
ek wil weer en weer 

daai wrang smaak van verwondering teen my verhemelte proe
gee my geen ander gevoel
as bloed wat uit my eie liggaam loop
daai ontstollende oomblik
verruklik lewendig
voordat die wegkwyning insypel
en die bloed vervang word
met die starre dood

* * *

Jagter, jagter
kom vang my in jou net
ek sal skop en ruk en
byt en spoeg
maar die struweling sal nie plat gaan lê
jy sal my dra na jou grot
die opstandigheid in my tong
sal nog af en toe bly flikker
stukkies van my sal met tyd
in die droë are van die aarde wegsyfer

my gees sal in die klippe gaan klouter


* * *

Jagter, jagter
kom tel my op
druk my in jou hand
vryf my oor jou slape
jy sal dink dis klip
wat snydende gewig teen jou lê
maar dis my tonglem
wat nog wild flikker
en nie sal lê
totdat sy in die wonderholte
van haar mond haar tuiskoms weer vind

* * *

Jagter, jagter
jy hoef nie jou geweer op my te rig nie
kwes my eerder met die koeëls van jou oë
mmm, my wonde bloei verruklik
ek gooi my arms hoog soos fonteine

net ek en die meer

so vroeg in die jaar
en ek is huiwerig
om te veel goed te reël en beplan
want 2024 het gewys
hoe vinnig spring al ons aksies na die verlede

ek sit nou liewers op my stoep
kyk na die boom
luister na die see

hierdie alewige hede wat so vinnig verlede word
put my nostalgie vreeslik uit
ek is gatvol vir hierdie meedoënlose marsjeer van tyd

in plaas van toelaat dat tyd hierdie pylende baan bly
sal ek haar toor na hierdie groot meer
waarop ek in 'n bootjie stadig lê en dryf

    sonder onthou
    sonder vergetelheid
    sonder more
    sonder gister

net     ek      en      die        meer

soen 2

jy soen my asof my tong
'n stuk kurk is wat jy 

met soveel deernis en fermte
uit die nek van 'n wynbottel trek

kantel jy my nek en lyf teen die perfekte hoek

sodat niks van die soete wyn van jou hartstog verspil nie

soen 1

jou tong is 'n olie-boor
wat spinnend en tollend
al om die skag van my tong en keel
dieper afgly
en nuutontdekte olies
uit my reservoirs pomp

dis die vraag vanaand

wat begeer ek meer?

sy soene
of sensasionele digkuns

o fok, ek kan nie kies nie
(in my wêreld, kan die een klaarblyklik nie sonder die ander)

...maar dis jy wat hier skryf

jy skryf die gedig deur my

wat het ek te make met hierdie gedig?

ek mag dalk die potlood vashou

maar die marionet-meester bewimpel

sy stokkies en drade so fyn-meesterlik

dat dit lyk asof die digwaters 

uit my eie hand drup

30 Sept 2024

bed bedder bedste

vandat ek jou in my bed verwelkom het

voel my bed so bed bedder bedste

groter, wyer, dieper

sagter, snoesiger, weelderiger

ek weet hoekom ek vandag nie een keer 

my deur oopgesluit en my voete buite gesit het nie  -

ek is te verknog aan hierdie bed

die plek waar jy my weer lyflus

hartstog en liefde leer voel het

elke dag

elke dag maak jy my hart voel
soos ‘n geskenk
soos jy kleurlinte om haar losknoop
en haar oopvou soos
‘n sag-geweefde en
fyn-geweegde persent

of anderste gestel:

elke dag knoop jy die kleurlinte
om my hart los
en laat haar voel soos
‘n persent in my eie bors
wat ek gretig en nuuskierig oopbind
en daarbinne nuwe ontdekkinge

wondere en vreugdes vind

15 des 2024

die jaar se orgasme wil net nie kom nie

    - vir die onversadigde mensdom (of dalk net vir myself)

daai pille vir kersfees wat die heuwels fantasties
al dringend en singend soek -
ons soek hulle ook!
pille wat ons velloos, hartloos,
maagloos en tydloos binne 'n luglose vakuum sal inwerp
hierdie dringende gefeesmakery
een wel-gekonstrueerde wensdenkery
en superafkakkende happyhighnaaiery
wat ons almal laat spaander die einder in

al die dae van hierdie pylende jaar twintigvierentwintig
het tot hierdie punt opgebou
so vurig het ons oorlewingslus gebrand
blind die kalenders volgegrif

maar die jaar se orgasme kom net nie ...

hoe de donder kan ons die nuwe jaar ingly

terwyl die voleinding van hierdie stotterende jaar 

buite ons bereik bly?

ten spyte van onsekerheid en verwyt
bly ons opstaan en vreet en dans
siekte en ekstase hou die gebede en hallelujahs
vol steroiedes ingespuit
aftakeling kry ons nie onder
ongeluk en rampspoed bly skerp rooi vlaggies in ons gesigte waai
maar eerder as skrik en lê
sal ons lag en huil
en te midde van die sterftes alom ons
bly ons ongeskik en brutaal aan die lewe
fokkit hoe vermetel en yslik wonderlik die
klop van
die hart

ons bly grense skuif
harte oopbreek
koppe losbars
vermallend bly die strewe en voorstuwing

maar die jaar se orgasme bly ons ontwyk ...

hoe de donder kan ons die nuwe jaar ingly

terwyl die voleinding van hierdie stotterende jaar 

buite ons bereik bly?

o fok, gee ons pille hierdie krismis
dat ons soet en salig buite tyd en kop
oor hierdie jaar se laaste hygende hoesaanval
gevoelloos en elegant kan spring

D E S P E R A A T

Dink

Ek

Sonder

Pouse

En

Rus

Alewig

Aan

TowerRam

openhartige chirurgie

met openhartige chirurgiese vaardigheid
spalk jy my hart oop
en giet kwiksilwerend
die glorieryke frekwensies uit jou borskas
ek is gelykertyd
ontmasker
        en vasgegrendel

wat is die sin en rede?
die ongenaakbare soeke bly tintinnabuleer in my ore

die primordiale smeltkroes begin sluk
my bene probeer hard om vas te klou aan
die verruklike kontrapunt
die vlamme breek soos tokkatas en arabesques
deur my kuite en tone
lewe lewe LEWE ek voel jou !

aaaah mag ons murg bly kreun en resoneer
in hierdie strewe na behoort en heling en liefde

bly lui en uitsing o heilspellende inkantasies!

my lyf en hart kan so lomp en onvas wees
met hierdie gedig reik ek my hand onverskrokke regdeur jou ribbekas
om tot binne jou hartstollende klop van jou siels-heelal deur te dring

ek gryp na woordeboeke, richterskale
soos ek na sprokkelhout gryp en styf teen my bors druk
my hart dawer siklonies oor die aanloopbane van my sintuie
jy giet elke klop van my hart in wonderbeelde
geen boek, skaal, foto, sonar of skildery sal die klinkklare kontoere
ooit kan vasvang

my tande gryp na vleis en vrug en blom
maar hulle wil eerder hierdie uitdyende getye wat my hart in
glinsterende nuwe selle uitstoot vasbyt en maag toe sluk

al wat ek jou vra is - vou jou hande oop
laat ek hierdie sagte orgasme wat deur my slape breek
sag in jou palms neerlê

hoe kry ek dit reg?

my magtig, hoe kry ek dit reg om myself
so diep te dompel in hierdie liefdeservaring?
ek is beide helderdenkend en beneweld
ten volle bewus en ten volle dromend
so rasioneel en so bedwelmd
so versadig en so honger

ek is gelyktydig subjektief en objektief
ek kan voel en ek kan meet

liefdeswetenskaplike én liefdesdrenkeling
'n kalkulator én 'n beswymeling

so helder so dronk
so 'n komma so 'n punt
so verlore en so gevind

ek hoop ek is

'n heenkome vir jou hunkering
'n oor vir jou mond
'n versadging vir jou honger
'n tekstuur vir jou vingers
'n wilde aroma vir jou neus
'n vlinder vir jou maag
'n klankbaan vir jou stem
'n mond vir jou soen
'n troos vir jou pyn
'n lag vir jou grappe
'n water vir jou dors
'n diepte vir jou soeke
'n spieël vir jou kyk
'n afstand vir jou verlange
'n nabyheid vir jou smagting
en
'n omhelsing vir jou hele jy-wees

it is not poetry

it is not poetry that climbs 

the trees the rocks
it is these fierce hands that grip the elements
in survival lust

it is not poetry that opens the curtains to
the bright new day
it is these joyous hands that
invite the new light in

it is not poetry that cuts the vegetables
and stirs it into soup
it is these nurturing hands that
instinctively feed my hungry body

it is not poetry that opens the piano lid
and practices hours to perfect Rachmaninoff
it is these committed hands that
keep rising and falling in harmony

it is not poetry that caresses
love into your skin
it is these passionate hands that
know how and where to soothe

it is not poetry that lifts the blanket
to cover my night's sleep
it is these loving hands
that guide me to the land of dreams

it is not poetry that deserves the adoration
it is my hands that need that
little bit of love that tells them
it is all right, you have a fine grip on things

it is not poetry that holds this pencil in fiery clasping
it is this single fervent hand
that loyally follows the impulse
of my heart

dankie

ek wil vir die oomblik dankie sê aan my wil
sy wat my pendulum soos wind oor die vlaktes
my wil wat wilsmoedig
die spiere van my metafore
styfspan in die vaartbelynde naelloop na
die rymende hart van my vers-sotlikheid

die spieëls agtervolg my

vandat ek verlief is

agtervolg die spieëls my

hulle omsingel my

klem my keel toe

hou my gyselaar

soos berg

ek wil onselfbewus 

soos berg wees

kolkende kelke

die lyf blom 

in kolkende kelke

waaruit die kuite

regdeur

die son staar

soos 'n steenbokkie

in die afwagting op jou vele komste na my woonstel
trippel ek soos 'n steenbokkie oor die velde van my opwinding
ek bly spring na die venster en loer verwild na die straat
ek is ongeduldig, bevlinder, mallerig, bewerig
skud my hare alewig reg 

knik my kop en warm my glimlag en 

smeulende kyk op in die spieël
hoeveel keer voel ek gelyktydig mooi en lelik
sal ek ooit bedaar?
ek wil net so perfek en aantreklik wees vir jou

(o lewe so rojaal en so wreed is jy!)

die gedigte stoot vermallend om en om in my kop

soos die stuwende getye van die oseaan 

teen elke stukkie hygende lewe beur en

skommel my om en om

soos die helder heliksing van die singende DNA

jy vries my dansende lyf in honderde stop-motion tonele

ek is nie bang dat jy my in elke oogknip en uitreik alles laat voel nie:

samehorige verlorenheid

vlietende ewigheid

laggende weenklae

fragmenterende behoort

ontbindende voleindiging

troebel helderheid

en smee-ende verwonding

die cantabile-lyn wat jou siel uit jou keelwand trek

versplinter in honderdduisend lewendige sterftes

die murg resoneer daagliks met die uitgehongerde versadiging

en ons koppe hang oor die helderwarrelende naarheid

van elke sterwende herlewing

(o lewe so rojaal en so wreed is jy!) 

jou vingerafdrukke ets obsidiaan my siel

terwyl die fluweelkyk in jou oë

stralekranse uit elk van my porieë laat skyn

iets bly groei

ahhh, my hart,
ons nou net afgelui op die foon
ek kon jou glimlag hoor straal deur jou stem
so warm sê jy my naam 

sien jou nounou Lara

'n sagtheid, 'n deernis

'n warm verbinding deur my ore direk na my hart

gee my oombliklik soveel vertroue 

in hierdie liefde en omgee tussen ons

iets bly groei 

droom dromer droomste is jy

geniaal meesterlik verleidelik

die perfekte minnaar

op my aardbol

is jy

jou retoriese-erotiese vraag:

het jy genoeg gehad

maak my rasendwild 

hoe jy dit regkry om my verder en verder 

oor die trillende horison te stuur

jy verhelder my

ek het vir jou gesê jy is geniaal

en ek staan nogsteeds daarby

dit vat 'n genie, 'n sekere meester, toornaar, 

siener, sanger, 

minnaar, man, 

mens, JY

om hierdie klein druppel van 'n mens, vrou, 

digter, tokkelaar, huppelaar, 

lewe-liefhebber, EK

so helder raakgesien en raakgevat te laat voel

dit vat 'n genie om iemand soos my raak te toor

soos wat jy dit doen

ek is vermal ek is verlief ek is versot

ek is verhelder soos nooit vantevore

sonder oë

die ekstase

  is gestempel
    soos versengende braille
       oor my hele lyf
          sodat jy 

             sonder oë
                 kan lees 

                     hoe verruklik 

                         verlief
                             ek

                                op  

                                   jou 

                                      is

daar is geen woorde

die oggend na die ekstase

breek die huil die gil die kreun los

die verwondering oor so iets intiem

so gehuld so geberg

hoe kan so baie lig so baie vreugde

in my enkele lyf moet vassit

ek wil dit in jou ore skree

hierdie potlood en lettergrepe beperk my

ek wil die mure afbreek

met hierdie nuut-ontdekte plesier

jy verheug, verjeug al my selle

ek sal skryf totdat iets van hierdie ekstase 

verbottel 

ver-dig kan word

die herlewing wat jy in my oopgetoor het

is so stralend magies

daar is geen woorde vir wat jy aan my doen

argeoloog

argeoloog is jy
jy diep skatte op uit my binnenste ruim
en laat dit oop- en 

uitstraal soos verskietende sterre

oor die ganse hemelruim

jou aandag is verbysterend

jou aandag is verbysterend,

bo-manlik, bo-menslik

hoe kan een vrou so baie aandag geniet?

jy onthul die geheime in my lendene

ek wil die vreugde, die verrukking,

die oorgawe, die feesviering

die bemagtiging, die erotiese fonteine met die res van die uitgehongerdes deel

- vrou en man -

die dorstiges, die gefrustreerdes

die hartgebrokenes

die vergetenes, die afgeskeeptes,

die moed-verloorders

en selfs hulle wat dink hulle

ken versadiging en verrukking

in elk sal 'n reinkarnasie oopblom

van die loutere ekstase

wat jy met jou enkele veelvuldige toorlyf ontketen

eerste gedig vir jou

my oogwimpers wil

jou sternum ontsetel

my wangbene wil 

jou heupbene ontsluit

my vingerpunte wil 

lofliedere oor jou onweerstaanbare glimlag openbaar

my tong wil 

die chiaruscuro in jou siel oplek

my verhemelte slaan uit in hoendervleis

soos jou stembande deur my murg vibreer

my ondeunde tande wil 

jou kniekoppe soet en sappig verbrysel

my soele lang inasem wil 

jou hele rugstring insuig

my basuinende uitasem wil 

al ons ordentlikheid skaamtes versigtigheid en makheid

uit hierdie wentelbaan verwilder

my elmboë wil 

in jou dye insmelt

my nek wil 

diep binne jou murg nesskop

my kop wil 

verdrink in jou ribbekas

my hart sit ek teen jou ore

sodat jy wild en wakker die koorsagtige klop kan hoor

my borste druk in braille

die hartstog teen jou ruggraat in

my hande wil 

die blom van jou lyf oopspiraal

7 sept 2024

alles pas perfek

sikloniesritmiesdawerend breek 

die begeerte en ongekarteerde erotika
en lei die vlees na die geestelike
die metrum word maatloos
so polsend lewendig
ek voel 'n ongeëweneraade gevoel
wat die woorde ek het jou lief
ver oortref

ek prewel gedigte teen die mure
teen die deure
op met die plafon
uit die vensters
diep in die rumoerige vere van die matras
alles is so helder
so gedelinieerd omlyn
passie só helder vlammend
het ek nog nie ervaar nie
'n passie wat perfek tussen die lywe oopbreek
geen stuwing of wrywing of ongemak
geen struweling of teenstand of weerstand
passie so perfek en vaartbelyn gevorm
in en om die genitalia en ledemate
om alle bewegende begerende begeerlike dele
in perfekte gewig en balans
teen mekaar te laat uitswel en uitrys

na my triomf van 'n konsert het jy gekom
om by my te kom inkruip
om my binnenste en buitenste diep te vertroetel,
ek soek nie na die pieke vanaand
- te veel verrukking vervulling en verligting vir een aand -
loop net oor die kontoere van my flanke
heen en weer in en uit
jy toor my met jou sikloon
en maak my ore intuimel
erotiese inploffing
die tonnels in my lyf het nog nie hierdie vlak
van uitdelwing ervaar
ek voel soos 'n gietsel wat deur
die vuur van mortaliteit
vernedering skaamte vrees
ongeduld frustrasie
verwarring aftakeling
gelouter is
en vandag vir die eerste keer uit
die keramiek-dop breek
jare se weerstand en opstand
in die erotiese vermengsels
oplos en wegsmelt

lê jy nou so self-versekerd en tydloos
soos 'n berg, die see, 'n klip
so gemaklik in hierdie naby-wees

O, Vuur-Lam
pêrel jou sweet onder my vingers
ek staan verbyster oor hoe jy die velde van
my begeerte meet en navigeer
nie net jou lyf
maar jou siel straal van die eros
wat perfek binne my eros inkolk