the belief and the mistrust

with an inbreath
poetry creates the belief in the infinite expression

and with the outbreath

the poetry staggers with the exasperated mistrust 

in its limitations

Jagter, jagter

Jagter, jagter
vang my as jy kan
sny my keel af
tap my bloed uit in jou emmer
kerf my in eetbare snitte op
gooi my pels oor die drumpel van jou deur
hang my skedel teen jou muur
moenie probeer my grimas wegdruk of vervorm nie
ek sal vir jou bly oopbekglimlag
totdat jy eendag self langs my
teen die muur hang

* * *

Jagter, jagter
kwes my met jou koeëls
ek wil weer en weer 

daai wrang smaak van verwondering teen my verhemelte proe
gee my geen ander gevoel
as bloed wat uit my eie liggaam loop
daai ontstollende oomblik
verruklik lewendig
voordat die wegkwyning insypel
en die bloed vervang word
met die starre dood

* * *

Jagter, jagter
kom vang my in jou net
ek sal skop en ruk en
byt en spoeg
maar die struweling sal nie plat gaan lê
jy sal my dra na jou grot
die opstandigheid in my tong
sal nog af en toe bly flikker
stukkies van my sal met tyd
in die droë are van die aarde wegsyfer

my gees sal in die klippe gaan klouter


* * *

Jagter, jagter
kom tel my op
druk my in jou hand
vryf my oor jou slape
jy sal dink dis klip
wat snydende gewig teen jou lê
maar dis my tonglem
wat nog wild flikker
en nie sal lê
totdat sy in die wonderholte
van haar mond haar tuiskoms weer vind

* * *

Jagter, jagter
jy hoef nie jou geweer op my te rig nie
kwes my eerder met die koeëls van jou oë
mmm, my wonde bloei verruklik
ek gooi my arms hoog soos fonteine

net ek en die meer

so vroeg in die jaar
en ek is huiwerig
om te veel goed te reël en beplan
want 2024 het gewys
hoe vinnig spring al ons aksies na die verlede

ek sit nou liewers op my stoep
kyk na die boom
luister na die see

hierdie alewige hede wat so vinnig verlede word
put my nostalgie vreeslik uit
ek is gatvol vir hierdie meedoënlose marsjeer van tyd

in plaas van toelaat dat tyd hierdie pylende baan bly
sal ek haar toor na hierdie groot meer
waarop ek in 'n bootjie stadig lê en dryf

    sonder onthou
    sonder vergetelheid
    sonder more
    sonder gister

net     ek      en      die        meer