uit die sonbeligte wolke sien ek
jou gesig breek soos ‘n droom hang
jy oor my teen die blou lug helder bly
jou oë in die veranderende wolke
deur die suis van blaar en wind
strek jou hande uit om my oor my
hals te streel die wind gaan lê
maar die rillings bly helder tril
dit word nag en die lug word koud
teen my bors en lippe smelt die gedagte aan jou
ek lê stil dat my geestesoog jou elke hoek raaksien
in die koue oggenduur skrik ek in ‘n sweet
van verlange wakker die ure weg van jou
lê so ver uit mekaar
No comments:
Post a Comment