my voete wil die oneweredigheid van die lewe voel

      vir Galeo Saintz

jinne maar die beskaafde wêreld

het soveel gelyke oppervlaktes

elke gebou se staan-en-

werk-area perfek waterpas

huise biblioteke teaters

restaurante hotelle hospitale 
gallerye winkels poskantore tronke

bang vir gly die afgrond in

elke stukkie grond so gesiviliseerd uitgelê met

baksteen en sement

teel en houtplank

niemand mag moontlik trip en val nie

my lyf smag na die bolling 

skerpte en hoekigheid

van rots

die minerale koelte en sonnige hitte

van steen

die modder en gritserigheid

van grond

ek kyk na die onderkant van my voete

kyk stip na die konkawe sool wat

net mooi pas oor die ronding van klip

en sekuur spring op die duine van sand

my voete raak nou regtig moeg vir hierdie 

alewige platvloersheid van bestaan

gee my die golwende heuwels

ongerepte klipkoppies en non-apologetiese kranse

daar is senuwees in my sole wat

die dorings en die elemente wil voel

my voete weier om te ontaard in

‘n luie bondel vel en

onuitgedaagde metatarsale bene

my voete wil die oneweredigheid van die lewe voel

agge nee! my hande en oë is net so ongestimuleerd in

hierdie skoon-en-platgeskuurde beskawing

hulle hang leweloos aan my lyf met

geen doel om te klim en gryp

en klou en klouter nie

alles is net te netjies afgewerk

en vaart-en-voet-belyn ontwerp

tot vervelens toe geingenieur en geargitekteer

los julle passers en klip-malers!

laat die klippe in

hulle rondbonkigheid met rus!