i write my poem and fold it into phylacteries
carefully fastening the tiny black boxes
onto my forehead and round my arm
this is to connect my poetical mind
to my poetical heart
and all of me to the poetical god
the tefillin keeps me from straying
and keeps my senses alert to
the spirit of the verse
Monday, 19 December 2016
Sunday, 18 December 2016
slegs die sillabes van my tong
ek nodig nie petrol
yster steenkool
hamers spykers
pype of sement nie
slegs die sillabes van my tong
wat deur eeue en kontinente gevorm is
om reg hier in my mond te land
ek het niks meer nodig nie
my mond is my fabriek en handelstasie
kyk, die hyskraan van my tong
die plooibare mure van my wange
die maalvlak van my tande
die uitlaatpyp van my keel
die ventilasie van my neus
en die trotse koepel van my verhemelte
wat toesig hou oor die hele polsende produksie-lyn
geen groter digtersjolyt!
met hierdie enkele mond
maak ek my wêreld rond en bont
yster steenkool
hamers spykers
pype of sement nie
slegs die sillabes van my tong
wat deur eeue en kontinente gevorm is
om reg hier in my mond te land
ek het niks meer nodig nie
my mond is my fabriek en handelstasie
kyk, die hyskraan van my tong
die plooibare mure van my wange
die maalvlak van my tande
die uitlaatpyp van my keel
die ventilasie van my neus
en die trotse koepel van my verhemelte
wat toesig hou oor die hele polsende produksie-lyn
geen groter digtersjolyt!
met hierdie enkele mond
maak ek my wêreld rond en bont
Friday, 16 December 2016
oorgawe
goue lyne kronkelend rondom die wolke
sal die luidrugtige poësie
in haar eie onbegrensde ritme spel
die wolke is nie altemit die wasems
van my voorvadergeeste
wat my keelklanke toejuig
'n sagte lig
sal deur die donkerte
breek
kom digkuns breek oop met oorgawe
sprei elke versmaat oop in die dans
en laat elke asem oopbreek in
verblindende vonke
sal die luidrugtige poësie
in haar eie onbegrensde ritme spel
die wolke is nie altemit die wasems
van my voorvadergeeste
wat my keelklanke toejuig
'n sagte lig
sal deur die donkerte
breek
kom digkuns breek oop met oorgawe
sprei elke versmaat oop in die dans
en laat elke asem oopbreek in
verblindende vonke
Wednesday, 14 December 2016
jy is nie alleen nie
iewers bulder daar stemme in
jou bors
jy is nie alleen nie!
jy sal altyd
stukkies waarheid
inasem
en stukkies droom
uitasem
jou bors
jy is nie alleen nie!
jy sal altyd
stukkies waarheid
inasem
en stukkies droom
uitasem
Tuesday, 13 December 2016
sout van die aarde
laat ek in plaas van soete drome
jou soute drome toewens
want is ons sweet en trane nie tog
van die sout van die aarde gemaak nie?
laat jy diep in die mineraliteit inswaai
en jouself vir eens verloor in 'n kinderlike oorgawe
wat soos kristalpanne op jou vel sal uitslaan
jou soute drome toewens
want is ons sweet en trane nie tog
van die sout van die aarde gemaak nie?
laat jy diep in die mineraliteit inswaai
en jouself vir eens verloor in 'n kinderlike oorgawe
wat soos kristalpanne op jou vel sal uitslaan
Monday, 12 December 2016
groot-word
jirre waar kry ek hierdie
ongekende energie vandaan?
ek help en dra
sorteer en skuif
was en maak kos
vee en skrop
sonder rebelleer
ek doen dit alles
so gemoedelik
waar het my nukkerige streep verdwyn?
daai lus vir net lê
en net in my eie tyd my eie ding wil doen?
my lyf en gees is net so gewillig
is dit wat mens groot-word noem?
ongekende energie vandaan?
ek help en dra
sorteer en skuif
was en maak kos
vee en skrop
sonder rebelleer
ek doen dit alles
so gemoedelik
waar het my nukkerige streep verdwyn?
daai lus vir net lê
en net in my eie tyd my eie ding wil doen?
my lyf en gees is net so gewillig
is dit wat mens groot-word noem?
Saturday, 10 December 2016
reg hier in my maag
die hartseer bondel
in dik-traan-knope
reg hier in my maag
as ek net een gedagte te veel dink aan my pa
dan rimpel die weengolwe
tot in my keel en my oë
ek verwonder my aan hierdie fenomeen
van hartseer
wat in so 'n nat affêre kan ontaard
in dik-traan-knope
reg hier in my maag
as ek net een gedagte te veel dink aan my pa
dan rimpel die weengolwe
tot in my keel en my oë
ek verwonder my aan hierdie fenomeen
van hartseer
wat in so 'n nat affêre kan ontaard
Friday, 9 December 2016
soos olie
die metafoor
dobber soos olie
op water
wat ek net nie
afgeskraap kry nie
dobber soos olie
op water
wat ek net nie
afgeskraap kry nie
Thursday, 8 December 2016
in die skemering van die verlies
in die skemering van
die verlies
is my keel nog troebel
van die wil-wil trane
die dae sonder jou hang soos
sugte aan die deurkosyne
dit is asof my selle nou weet
dat ek nie aan jou kan klou nie
iets in my het laat gaan
die hunkering na
jou fisiese aanwesigheid
het
so ietwat
bedaar
in die skemering van
die verlies
is my hart stil
vlietende beelde van jou
beweeg in my geestesoog
soos wolke in die wind
oralste lê leegtes van
jou nie-hier-wees
ek kyk met 'n hartseer gelukkigheid na
die reën wat op die pompombome val
die aarde juig oor die breek van die droogte
maar my hart klem met die wete
dat jy nie meer die nat-aarde-reuk
deur jou trillende neusgate insuig nie
in die skemering van
die verlies
staan ek mymerend in
die diep rivier wat
die onafwendbare verhale
van die lewe en dood om
my ledemate fluister
die verlies
is my keel nog troebel
van die wil-wil trane
die dae sonder jou hang soos
sugte aan die deurkosyne
dit is asof my selle nou weet
dat ek nie aan jou kan klou nie
iets in my het laat gaan
die hunkering na
jou fisiese aanwesigheid
het
so ietwat
bedaar
die verlies
is my hart stil
vlietende beelde van jou
beweeg in my geestesoog
soos wolke in die wind
oralste lê leegtes van
jou nie-hier-wees
ek kyk met 'n hartseer gelukkigheid na
die reën wat op die pompombome val
die aarde juig oor die breek van die droogte
maar my hart klem met die wete
dat jy nie meer die nat-aarde-reuk
deur jou trillende neusgate insuig nie
in die skemering van
die verlies
staan ek mymerend in
die diep rivier wat
die onafwendbare verhale
van die lewe en dood om
my ledemate fluister
Wednesday, 7 December 2016
burp
die geroesemoes van stemme sit
soos coke-borrels in my ore
die gas wil uit my mond ontsnap
met een moerse burp
soos coke-borrels in my ore
die gas wil uit my mond ontsnap
met een moerse burp
Tuesday, 6 December 2016
spoonfeed my asseblief!
hulle sê spoonfeeding is nie die antwoord
in die opvoeding van enige jong verstand
maar ek vra mooi dat julle
die digkuns vir my sal spoonfeed
maak seker dat elke krummeltjie
in my keelgat kom
geen vers mag uit my mond glip
mag elke stukkie metrum styf aan my tande klou
maak seker ek sluk mooi sonder om te verstik
spoonfeed my seblief!
ek is bang my eie hande vermink
verdraai of verloor die woorde
in die opvoeding van enige jong verstand
maar ek vra mooi dat julle
die digkuns vir my sal spoonfeed
maak seker dat elke krummeltjie
in my keelgat kom
geen vers mag uit my mond glip
mag elke stukkie metrum styf aan my tande klou
maak seker ek sluk mooi sonder om te verstik
spoonfeed my seblief!
ek is bang my eie hande vermink
verdraai of verloor die woorde
Monday, 5 December 2016
vir Rika
haar borskas staan bont van al die harte wat sy daarbinne dra
sy het skaars plek vir haar eie klein hartjie
sy maak nie net haar hart oop vir jou nie
sy groei sommer 'n nuwe hart spesiaal vir jou
niemand weet hoe sy dit regkry
dit gebeur sommer so spontaan
sy het 'n tenger lyfie
maar kyk net watter groot skaduwee sy gooi
vir enige een wie skuiling of beskutting soek
sy het skaars plek vir haar eie klein hartjie
tog bly sy die honger en verlore harte
in die nessie van haar bors koester
mense-harte is swaar goete
en sy het nie altyd krag
om hulle te bly dra nie
maar nooit gee sy moed op
of draai haar rug op jou
haar omgee is net te groot
as jy haar dalk in die straat mag raakloop
neem haar hart en al haar ander harte
en dra dit vir 'n ruk vir haar
laat sy weer 'n ligtheid kan ervaar
en net weer die eenvoud
van haar eie lyf kan voel
sy het skaars plek vir haar eie klein hartjie
sy maak nie net haar hart oop vir jou nie
sy groei sommer 'n nuwe hart spesiaal vir jou
niemand weet hoe sy dit regkry
dit gebeur sommer so spontaan
sy het 'n tenger lyfie
maar kyk net watter groot skaduwee sy gooi
vir enige een wie skuiling of beskutting soek
sy het skaars plek vir haar eie klein hartjie
tog bly sy die honger en verlore harte
in die nessie van haar bors koester
mense-harte is swaar goete
en sy het nie altyd krag
om hulle te bly dra nie
maar nooit gee sy moed op
of draai haar rug op jou
haar omgee is net te groot
as jy haar dalk in die straat mag raakloop
neem haar hart en al haar ander harte
en dra dit vir 'n ruk vir haar
laat sy weer 'n ligtheid kan ervaar
en net weer die eenvoud
van haar eie lyf kan voel
Saturday, 3 December 2016
vulpine
i want to write a poem
a vulpine poem
that sneaks
into
the darkest crevice
without
being spotted
sniffs
at
all the corners of
delectable flesh
keeping silent and stealthy
just as much as its wild bristly hairs will allow
i want to write a poem
a vulpine poem
that treads so soft
that the only trace that
will be discerned
will be its feral aroma
clinging
to
the
shadows
a vulpine poem
that sneaks
into
the darkest crevice
without
being spotted
sniffs
at
all the corners of
delectable flesh
keeping silent and stealthy
just as much as its wild bristly hairs will allow
i want to write a poem
a vulpine poem
that treads so soft
that the only trace that
will be discerned
will be its feral aroma
clinging
to
the
shadows
Friday, 2 December 2016
laat ek myself verdrink in 'n rymelary
laat ek myself verdrink in 'n rymelary
dit sal hopelik my my sinne weer laat kry
ek skud die vere in my kop
hierdie verstarde gevoel moet nou stop
ek hoes en ek proes, ek gil en ek lag
al springend en tollend met alle mag
sodat die vasstekende woorde in my keel
sal losglip en hierdie gedig se lot sal seël
die potlood bly nukkerig
die hand voel rukkerig
o toggie, my kiewe begin vaal-groen te verkleur
want daar is geen muse-sap êrens te bespeur
my hart is gretig
my breinselle besig
maar niks kom vorendag
net hierdie nimmereindigende gewag
dit sal hopelik my my sinne weer laat kry
ek skud die vere in my kop
hierdie verstarde gevoel moet nou stop
ek hoes en ek proes, ek gil en ek lag
al springend en tollend met alle mag
sodat die vasstekende woorde in my keel
sal losglip en hierdie gedig se lot sal seël
die potlood bly nukkerig
die hand voel rukkerig
o toggie, my kiewe begin vaal-groen te verkleur
want daar is geen muse-sap êrens te bespeur
my hart is gretig
my breinselle besig
maar niks kom vorendag
net hierdie nimmereindigende gewag
Labels:
ars poetica,
gedigte,
hart,
hoes,
humor,
kreatiwiteit
Thursday, 1 December 2016
thaumaturgy
i learnt a new word today
thaumaturgy
a most beautiful word
the act of performing marvels or
magic or miracles
especially by incantation
i know fully that one can churn and stir magic with
mouth and word
the sinking of the teeth into each syllable
the licking of the lips to renew the moisture of
excited lips in poetic speech
the throat thrusting at the utterance of a metaphor
the tongue whirling wildly in the conjuration of wonders
the rhythmic pull tugging the strings of your soul
the heart that can not beat fast enough
to keep up with the ephemeral words in flight
what joy to the mouth
to elocute thaumaturgy
what bliss for ears to receive these intonations
and stir up images and dreams
desires and realities
fears and shames
strengths and triumphs
i will keep on saying thaumaturgy
type it out again and again so that my fingers
can feel each letter with eyes closed
t h a u m a t u r g y
t h a u m a t u r g y
i will utter it over and over so that each syllable
spell the magicality of the word
and let me never forget that there is magic
in the spoken word
marvelosities in the poetic phrase
and never stop believing that one can perform miracles
with the softest whisper of a single potent verse
thaumaturgy
a most beautiful word
the act of performing marvels or
magic or miracles
especially by incantation
i know fully that one can churn and stir magic with
mouth and word
the sinking of the teeth into each syllable
the licking of the lips to renew the moisture of
excited lips in poetic speech
the throat thrusting at the utterance of a metaphor
the tongue whirling wildly in the conjuration of wonders
the rhythmic pull tugging the strings of your soul
the heart that can not beat fast enough
to keep up with the ephemeral words in flight
what joy to the mouth
to elocute thaumaturgy
what bliss for ears to receive these intonations
and stir up images and dreams
desires and realities
fears and shames
strengths and triumphs
i will keep on saying thaumaturgy
type it out again and again so that my fingers
can feel each letter with eyes closed
t h a u m a t u r g y
t h a u m a t u r g y
i will utter it over and over so that each syllable
spell the magicality of the word
and let me never forget that there is magic
in the spoken word
marvelosities in the poetic phrase
and never stop believing that one can perform miracles
with the softest whisper of a single potent verse
Tuesday, 29 November 2016
those with wings
ladybirds bleed from her heart
hundreds of them morass inside her chest
their flecked wings start to stir
and ready themselves for take-off
her heart has no choice
it clings to the ladybirds' rising wings
nothing can stop the flight of her heart
and the hundred wings
her sternum breaks open
and her rib cage cracks and splinters
those with wings
will fly free
hundreds of them morass inside her chest
their flecked wings start to stir
and ready themselves for take-off
her heart has no choice
it clings to the ladybirds' rising wings
nothing can stop the flight of her heart
and the hundred wings
her sternum breaks open
and her rib cage cracks and splinters
those with wings
will fly free
poetry
poetry is the internalising of
the external
and the externalising of
the internal
the external
and the externalising of
the internal
Monday, 28 November 2016
op my tong tik daar 'n taal
op my tong tik daar 'n taal
wat iets in my siel wakker maak
laat ek vir 'n oomblik indink
hoe dit sou wees om taal-loos te wees
my hart sal dor en dof wees
die verveling sal my kieste opdroog
dink net hoe gesprekke, grappies,
woordspelinge en gedigte ons mense so opgewonde maak
daar is iets so lewe-gewend aan taal
'n goeie gedig is dikwels lekkerder as
'n lekker ete
mens se kieste, kele en tonge honger
na die verrukking van woord
daar is iets so gierig in my om
woorde myne te maak
dankie evolusie vir taal!
wat iets in my siel wakker maak
laat ek vir 'n oomblik indink
hoe dit sou wees om taal-loos te wees
my hart sal dor en dof wees
die verveling sal my kieste opdroog
dink net hoe gesprekke, grappies,
woordspelinge en gedigte ons mense so opgewonde maak
daar is iets so lewe-gewend aan taal
'n goeie gedig is dikwels lekkerder as
'n lekker ete
mens se kieste, kele en tonge honger
na die verrukking van woord
daar is iets so gierig in my om
woorde myne te maak
dankie evolusie vir taal!
Friday, 25 November 2016
tenger skaduwee
as ek my tenger skaduwee sien val
teen 'n muur of die grond
dan is ek verbaas hoe hierdie lyf van my
soveel dinge in die lewe kan takel en oorwin
die dood en hartseer
ontheiliging en skending
berge en vrees
skaamte en spoke
teen 'n muur of die grond
dan is ek verbaas hoe hierdie lyf van my
soveel dinge in die lewe kan takel en oorwin
die dood en hartseer
ontheiliging en skending
berge en vrees
skaamte en spoke
soos
soos die wol-steke van
'n breinaald
afval
so val die weenklanke
- so ongesiends en onseremonieel -
uit my keelwand
'n breinaald
afval
so val die weenklanke
- so ongesiends en onseremonieel -
uit my keelwand
Tuesday, 22 November 2016
soos 'n soutpot
ek skud my kop
soos 'n soutpot in klam weer
jirre ek voel poësie
vasklou in elke sel van my kop
daar is 'n swerm verse
wat in die rafters van my skedel
sit en nesmaak
ek skud en skud my kop
sodat die sout van
my digterlikhede my beendere
met net die regte hoeveelheid
essensiële minerale sal voed
soos 'n soutpot in klam weer
jirre ek voel poësie
vasklou in elke sel van my kop
daar is 'n swerm verse
wat in die rafters van my skedel
sit en nesmaak
ek skud en skud my kop
sodat die sout van
my digterlikhede my beendere
met net die regte hoeveelheid
essensiële minerale sal voed
Monday, 21 November 2016
hoe kan ek?
hoe ek ookal spring
en my kop rond en bont skud
my brein wil net nie van posisie verander
hoe kan ek out of the box dink
as my brein nie 'n enkele sentimeter in my skedel
kan omwentel nie?!
my brein wil ek binnenste-buite tiep
die idee's moet waterval van onder na bo
en alle natuurwette oorskry
ek wil my brein uittrek in lang elastiese stukke en
in bolle rol soos stringe kougom
ek wil my tande insink in my brein soos 'n perske
dat die idee's soos soet-somer-sap uit my brein sal spat
hulle sê my oë is die vensters van my siel
maak hulle wyd oop sodat
die gordyne van my sielsbrein
los en oop kan waai
en my kop rond en bont skud
my brein wil net nie van posisie verander
hoe kan ek out of the box dink
as my brein nie 'n enkele sentimeter in my skedel
kan omwentel nie?!
my brein wil ek binnenste-buite tiep
die idee's moet waterval van onder na bo
en alle natuurwette oorskry
ek wil my brein uittrek in lang elastiese stukke en
in bolle rol soos stringe kougom
ek wil my tande insink in my brein soos 'n perske
dat die idee's soos soet-somer-sap uit my brein sal spat
hulle sê my oë is die vensters van my siel
maak hulle wyd oop sodat
die gordyne van my sielsbrein
los en oop kan waai
Friday, 18 November 2016
seëvier
ek sit in 'n vliegtuig
en net hier agter my sit 'n jong vrou
en gesels oor die trefkrag van die rymende koeplet
hierlangs my begin 'n swart man te klets oor
die metafoor waaraan hy timmer en skaaf
en waarmee hy eendag die wêreld gaan oorneem
voor my sit 'n gryskopman en bespiegel oor
die medisinale gebruike van sonette
en wat die beste manier is om dit in te kry -
snuif, inspuit, sluk of rook?
oorkant die paadjie sit 'n Indiër man
en wonder hardop (met sy oë toe) hoe sy ragas
gaan klink in kombinasie met die resiteer van 'n handvol haiku
die lugwaardin loop verby met haar trollie
en bied aan 'n keuse tussen komplimentêre limerieke en odes
deur die luidsprekers breek die vlieënier se stem
en in vrye vers besing hy die wondere van vlieg
slaap ek dalk? ek knyp myself aan die dy
want ek kan dit nie glo -
wat 'n digterlike vlug!
slaap ek dalk? ek knyp myself aan die dy
want ek kan dit nie glo -
wat 'n digterlike vlug!
die volgende oomblik staan ek vrymoedig op
vokaliseer hardop my mees onlangse gedig
waai koebaai
en spring uit die naaste nood-uitgang
- sonder valskerm -
as die poësie so seëvier
dan sal ek verseker vanself ook kan vlieg
waai koebaai
en spring uit die naaste nood-uitgang
- sonder valskerm -
as die poësie so seëvier
dan sal ek verseker vanself ook kan vlieg
Thursday, 17 November 2016
die gedig moet tjank
ek wil die gedig nerf-af stamp
ek wil die gedig se murg uitsuig
ek wil die gedig se skeen-been tref
ek wil die gedig se weenklaag uit haar keel trek
die gedig moet tjank en kerm en ween
my woorde en besinning maak my
so in beheer van my emosies klink
kan hierdie gedig nie net al die trane
in die wêreld vir my huil nie?!
ek wil die gedig se murg uitsuig
ek wil die gedig se skeen-been tref
ek wil die gedig se weenklaag uit haar keel trek
die gedig moet tjank en kerm en ween
my woorde en besinning maak my
so in beheer van my emosies klink
kan hierdie gedig nie net al die trane
in die wêreld vir my huil nie?!
Wednesday, 16 November 2016
bloody bites
mosquitoes of metaphors keep biting my ankles
frenetically i scratch the itch
but alas the metaphors fly briskly away
leaving only their bloody bites
frenetically i scratch the itch
but alas the metaphors fly briskly away
leaving only their bloody bites
Tuesday, 15 November 2016
ever shifting shadows behind a restless sun
there are these whiffs of metaphors
that i can smell with my eyelashes
fleeting inklings of love
flit like shadows
across the forest floors
haunting my ankles
but never letting me catch them -
the sun moves too quick
to make stagnant pools of
shadows
or love
that i can smell with my eyelashes
fleeting inklings of love
flit like shadows
across the forest floors
haunting my ankles
but never letting me catch them -
the sun moves too quick
to make stagnant pools of
shadows
or love
Monday, 14 November 2016
die met vlerke
liewenheersbesies bloei uit haar hart
honderde van hulle moeras in haar bors
die spikkel-klein vlerkies begin ritsel
en maak gereed vir opstyg en vlieg
haar hart het nie 'n keuse nie
sy klou vas aan die besies se rysende vlerke
niks kan die vlug van haar hart
en die honderd vlerke keer nie
haar borsbeen breek oop
en haar ribbekas splinter en spaander
die met vlerke
sal vry vlieg
honderde van hulle moeras in haar bors
die spikkel-klein vlerkies begin ritsel
en maak gereed vir opstyg en vlieg
haar hart het nie 'n keuse nie
sy klou vas aan die besies se rysende vlerke
niks kan die vlug van haar hart
en die honderd vlerke keer nie
haar borsbeen breek oop
en haar ribbekas splinter en spaander
die met vlerke
sal vry vlieg
Sunday, 13 November 2016
tussen my tone
soos dik nat klei kom die dag
voortgespruit tussen my tone
altyd tussen my tone
asof die daadwerklikheid slegs kan realiseer
met die filtrasie deur my tone
my tone krul en strek
en so kriewel en sprei die lewe tot
in jubelende wakkerte
deur my hele lyf
voortgespruit tussen my tone
altyd tussen my tone
asof die daadwerklikheid slegs kan realiseer
met die filtrasie deur my tone
my tone krul en strek
en so kriewel en sprei die lewe tot
in jubelende wakkerte
deur my hele lyf
Saturday, 12 November 2016
Friday, 11 November 2016
simple humanity
i do not want sympathy
understanding
or compassion
just simple humanity
humanity for me means
a certain tolerance
acknowledgment
adaptability
reaching out
and
kindness
understanding
or compassion
just simple humanity
humanity for me means
a certain tolerance
acknowledgment
adaptability
reaching out
and
kindness
Thursday, 10 November 2016
humanising
in a strange way i celebrate these times
because of its intensely humanising effect on me
yes, it is painful, sad, violating, severing
but more than humbling
it is humanising
making me feel everything there is to feel
to call myself a human
because of its intensely humanising effect on me
yes, it is painful, sad, violating, severing
but more than humbling
it is humanising
making me feel everything there is to feel
to call myself a human
Wednesday, 9 November 2016
die wond bly oop
die wond bly oop en bloot
geen kans word my gegun
om dit tot stolling te bring
die bloed bly loop
ek het nie meer die hart om
te treur oor my pa nie
ons moet nou krisis-beheer uitoefen
by sy ingebreekte huis
gebreekte slotte en hekke
die wond bly oop
geen kans tot stolling
wat het van my hartseer geword?
dit is onenergieke poliesmanne
cut to the chase insurance assessors
en baatsugtige bure wat net tafels en heaters en verf wil gryp
sakke en bokse van my pa se goed
wat ek met 'n teesinnigheid uitdeel
vir die hospice en spca
trek hou met al die nuwe slotte
verlig maar halfhartig die housesitter
die huissleutels oorhandig
want ons het geen keuse meer nie
die huis gaan van alle trots beroof word
die wond kan nie net so oop bly nie
closure
ordentlike closure
moet gevind word
geen kans word my gegun
om dit tot stolling te bring
die bloed bly loop
ek het nie meer die hart om
te treur oor my pa nie
ons moet nou krisis-beheer uitoefen
by sy ingebreekte huis
gebreekte slotte en hekke
die wond bly oop
geen kans tot stolling
wat het van my hartseer geword?
dit is onenergieke poliesmanne
cut to the chase insurance assessors
en baatsugtige bure wat net tafels en heaters en verf wil gryp
sakke en bokse van my pa se goed
wat ek met 'n teesinnigheid uitdeel
vir die hospice en spca
trek hou met al die nuwe slotte
verlig maar halfhartig die housesitter
die huissleutels oorhandig
want ons het geen keuse meer nie
die huis gaan van alle trots beroof word
die wond kan nie net so oop bly nie
closure
ordentlike closure
moet gevind word
making sense again
today I came across
a green insect that
i have never seen before -
the wings perfectly gridded in
the likeness of the veins of a moist
and chlorophylled leaf
on the windowsill he sits unmovingly
surrounded by harsh brickwalls
and a cold staircase
his keen greenness and
trembling antennae
spelling his acute aliveness
to me he looks alone and lost
what will he be sensing
of his fate?
we can't resist to interfere
and move him
under the shade of a tree
without fuss he melds with
his surroundings -
making sense again
a green insect that
i have never seen before -
the wings perfectly gridded in
the likeness of the veins of a moist
and chlorophylled leaf
on the windowsill he sits unmovingly
surrounded by harsh brickwalls
and a cold staircase
his keen greenness and
trembling antennae
spelling his acute aliveness
to me he looks alone and lost
what will he be sensing
of his fate?
we can't resist to interfere
and move him
under the shade of a tree
without fuss he melds with
his surroundings -
making sense again
Tuesday, 8 November 2016
richter-skaal
my gedigte is my richter-skaal
wat al hierdie hart-bewings
in my hart-kors in fynste kallibrasie meet
deesdae is die telling maar moer-hoog
my sinapse word oorvloed
deur tsunamis
die wolkekrabbers in my gemoed
pletter neer in
absolute ontmoediging
die vensters van my siel breek oop
en ontbloot
al my denkbare ongenaakbaarhede
die sikone spiraal my hart in een stywe knoop
wat god-weet-wanneer
ontknoop gaan word
wat al hierdie hart-bewings
in my hart-kors in fynste kallibrasie meet
deesdae is die telling maar moer-hoog
my sinapse word oorvloed
deur tsunamis
die wolkekrabbers in my gemoed
pletter neer in
absolute ontmoediging
die vensters van my siel breek oop
en ontbloot
al my denkbare ongenaakbaarhede
die sikone spiraal my hart in een stywe knoop
wat god-weet-wanneer
ontknoop gaan word
Sunday, 6 November 2016
Saturday, 5 November 2016
Friday, 4 November 2016
leidrade
deur jou pointillisme tel ek leidrade
op van jou binne-oog
en probeer pyl wat jou aan die gang gehou het
die helder kolle netjies afgedruk met
jou selfgemaakte tools
gee niks van jou donkerte weg nie
op van jou binne-oog
en probeer pyl wat jou aan die gang gehou het
die helder kolle netjies afgedruk met
jou selfgemaakte tools
gee niks van jou donkerte weg nie
Thursday, 3 November 2016
evocation
in the early morning hours
i stir from sleep
the grumblings of the city slices through my skin
i pick up a poetry book by ted hughes
try to find traces of his manhood
giving away some signs of the pull and influence
over his departed women
i stir from sleep
the grumblings of the city slices through my skin
i pick up a poetry book by ted hughes
try to find traces of his manhood
giving away some signs of the pull and influence
over his departed women
Wednesday, 2 November 2016
klipwee
meanings that will not part from the rock - Ted Hughes
hoeveel weke nou in die stad
en my oë soek elke greintjie van klip
en onbewoonde klip-koppie uit
daar is so 'n sterk hunkering na
'n diepe indompeling in
die klip-natuur
dit is 'n skaarse ding hier
want sement en staal floreer
en tentakel onderhands
elke klip-porie
as daar so iets bestaan soos heimwee
dan moet daar seker ook klipwee wees -
'n wilde waansin om in aanraking te kom
met suiwer onopgesmukte klip
daai onstuitbare honger na
die
genadelose
opregtheid
van
klip
stone-sickness
meanings that will not part from the rock - Ted Hughes
how many weeks now in the city
and my eyes are searching for every grain of stone
and uninhabited rocky hillock
there is such a strong yearning for
a deep immersion into
stone-nature
it is a scarce thing here
for cement and steel flourish
and tentacle insidiously
every pore of stone
if there exists something like homesickness
then there must surely be stone-sickness -
a wild madness to come in touch with
pure unadulterated stone
that irrepressible hunger for
the
merciless
genuineness
of
stone
hoeveel weke nou in die stad
en my oë soek elke greintjie van klip
en onbewoonde klip-koppie uit
daar is so 'n sterk hunkering na
'n diepe indompeling in
die klip-natuur
dit is 'n skaarse ding hier
want sement en staal floreer
en tentakel onderhands
elke klip-porie
as daar so iets bestaan soos heimwee
dan moet daar seker ook klipwee wees -
'n wilde waansin om in aanraking te kom
met suiwer onopgesmukte klip
daai onstuitbare honger na
die
genadelose
opregtheid
van
klip
stone-sickness
meanings that will not part from the rock - Ted Hughes
and my eyes are searching for every grain of stone
and uninhabited rocky hillock
there is such a strong yearning for
a deep immersion into
stone-nature
it is a scarce thing here
for cement and steel flourish
and tentacle insidiously
every pore of stone
if there exists something like homesickness
then there must surely be stone-sickness -
a wild madness to come in touch with
pure unadulterated stone
that irrepressible hunger for
the
merciless
genuineness
of
stone
Labels:
begeerte,
desire,
gedigte,
gemoedstoestand,
honger,
hunger,
klip,
nature,
natuur,
poems,
stone
Tuesday, 1 November 2016
Mountain Man
for Kim
Out there is a man who loves the mountains
In his eyes I see reflected the glinting grit of quartz
In his feet flames the heat of deeply sunken volcanoes
From his shoulder-blades flare out wings fashioned out of the mountain winds
In his hands he holds the healing mists of the valleys
Down his spine cascade the waterfalls of emerald green gorges
Through his veins ripple the spirits of the berg rivers
In his thighs shake the magnificent thunderstorms
On his forehead trembles the fierce energy of the high peaks
In his heart beats the pulse of the earth
keeping him ever tuned-in to the wild nature of the mighty mountains
... and this man I love
he keeps reminding me of my love
for these wild and free places
Out there is a man who loves the mountains
In his eyes I see reflected the glinting grit of quartz
In his feet flames the heat of deeply sunken volcanoes
From his shoulder-blades flare out wings fashioned out of the mountain winds
In his hands he holds the healing mists of the valleys
Down his spine cascade the waterfalls of emerald green gorges
Through his veins ripple the spirits of the berg rivers
In his thighs shake the magnificent thunderstorms
On his forehead trembles the fierce energy of the high peaks
In his heart beats the pulse of the earth
keeping him ever tuned-in to the wild nature of the mighty mountains
... and this man I love
he keeps reminding me of my love
for these wild and free places
Monday, 31 October 2016
nou kan jy terugkom
jou huis is nou uitgesorteer
die kamers staan oop
die warboel van jou huisdinge
is opgeklaar
die ruimte lig
die bome gesnoei
die paadjies skoongevee
ons het dit spesiaal vir jou gedoen
nou kan jy terugkom
met 'n oop gemoed
en weer van voor begin
die kamers staan oop
die warboel van jou huisdinge
is opgeklaar
die ruimte lig
die bome gesnoei
die paadjies skoongevee
ons het dit spesiaal vir jou gedoen
nou kan jy terugkom
met 'n oop gemoed
en weer van voor begin
alleen
ek ontdek hierdie gedig wat ek vandag, 31 Oktober, twee jaar terug geskryf het oor my pa, Louis <<<
die dag wanneer jy uit jou vader
die dag wanneer jy uit jou vader
se
eie mond hoor hoe alleen hy voel
dan
breek die spier in hou hart
soos
splinters van 'n deurgekapte boom
ek
voel hoe die woord ‘alleen’ deur my ore sny
ek
is ver van hom
wat
kan ek doen?
ek is ver
tog kan ek probeer om meer te gaan aanklop
maar dit gaan nie die alleen weg vat nie
ek is ver
tog kan ek probeer om meer te gaan aanklop
maar dit gaan nie die alleen weg vat nie
daar
draai ‘n stywe knoop in my keel
moet
ek hom jammer kry
moet
ek hom meer bel
meer sms
‘n
boek pos
of bottels konfyt aanstuur?
niks
sal die alleen wegvat nie
hy
is alleen
punt
hy
smag vir die saamwees van mense
die
mense wat op sy grond trap
wat
opinies het
wat
dit uiter
wat
hom maak lag
wat
hom die moer in maak
wat
hom na mense toe laat aantrek
en
wat hulle net so kan afstoot
hierdie
pa van my
hoe
gaan hy daai alleenheid kan hanteer
in
sy groot jas sit hy agter boeke
knus
ingedruk tussen sy agt kussings en swart kombers
die
drie worshonde is sy geselskap
so ook sy
bome
sy
orgidieë
sy
mure
sy
kenwood
sy
mikrogolf vul al die alleen-spasies
stu
hy homself teen die wit mure van sy huis
staan
regop
huil
en
skree
en
lag
en
maak die deure oop
bevry
jou siel
praat
hardop
sit maria callas full-blast
vir die hele neighbourhood om te hoor
sit maria callas full-blast
vir die hele neighbourhood om te hoor
praat
met ander
bel
verf
op jou skilderdoeke
tob
maar asseblief nie te veel
kuier
haal
asem
diep
in
en
uit
en
voel almal voor en na jou in die lug al om jou
jy
is nie alleen
jy
het die voor-en na-vaderse geeste wat jou besoek
vermaak
hulle met jou fisika
met
jou spiekragtigheid
met
die volkleurigheid van jou bloed
gooi
hulle met die skreeu van jou stem
die
bulder van jou bors
EK
IS NIE ALLEEN NIE!
Sunday, 30 October 2016
bedtime poem
groanings from the throat of the city
peeling its stories
like cracked sun-baked paint
breathing in the dream
breathing out the real
Saturday, 29 October 2016
oer-dreuning
daar is 'n dreuning
'n oer-dreuning in
my bewussyn
wanneer my kop nie daar en oral is nie
maar reg hier
diep-gegrond en wakker
dan sien en voel ek
die ganse kwiksilwerende
swier van bestaan
my bewussyn dreun saam met
die polserende resonansie
van die woude en oseane
ek verbeel my kleine binne-ritmes
sinkroniseer vir 'n oomblik met
die grootse buite ritmes
my lyf en verstand juig
in 'n stille vreedsaamheid oor
hierdie vlietende samevloeiing
Tsitsikamma, Suid-Kaap
'n oer-dreuning in
my bewussyn
wanneer my kop nie daar en oral is nie
maar reg hier
diep-gegrond en wakker
dan sien en voel ek
die ganse kwiksilwerende
swier van bestaan
my bewussyn dreun saam met
die polserende resonansie
van die woude en oseane
ek verbeel my kleine binne-ritmes
sinkroniseer vir 'n oomblik met
die grootse buite ritmes
my lyf en verstand juig
in 'n stille vreedsaamheid oor
hierdie vlietende samevloeiing
Tsitsikamma, Suid-Kaap
Friday, 28 October 2016
digters-sif
ek vat die blou drukkie-klikkie potlood
wat my ma nou net ingebring het om
geldsake te bespreek
en ek balanseer die potlood
tussen my vingers en my kop dwaal af
en luister niks wat my ma sê nie
ek kyk hoe die potlood die spasie inneem
die verhouding tot ander objekte en kleure
wat is die funksionele, filosofiese
en antropologiese betekenis van
hierdie potlood in my hand
ek weet my ma en vele ander dink hoegenaamd nie
so omtrent die beskeie ou potlood nie
my kop flits gedurig in daai denkspasie van digtatorika
elke woord en objek en gevoel gaan deur my digters-sif
en ek weeg, mymer en bepeins dinge
in relasie tot die wêreld
tot my sintuie
en ek moet dit in woord omskep
die ordening van al hierdie eksistensie in digterlike sin
gee my kop betekenis vir leef
wat my ma nou net ingebring het om
geldsake te bespreek
en ek balanseer die potlood
tussen my vingers en my kop dwaal af
en luister niks wat my ma sê nie
ek kyk hoe die potlood die spasie inneem
die verhouding tot ander objekte en kleure
wat is die funksionele, filosofiese
en antropologiese betekenis van
hierdie potlood in my hand
ek weet my ma en vele ander dink hoegenaamd nie
so omtrent die beskeie ou potlood nie
my kop flits gedurig in daai denkspasie van digtatorika
elke woord en objek en gevoel gaan deur my digters-sif
en ek weeg, mymer en bepeins dinge
in relasie tot die wêreld
tot my sintuie
en ek moet dit in woord omskep
die ordening van al hierdie eksistensie in digterlike sin
gee my kop betekenis vir leef
Thursday, 27 October 2016
moedershart
ek lê kaal op my rug
met my blou skryfboek
oop op my borskas
en my potlood wiegend
in my hand
ek verbeel hoe my borste
met melk begin uit-dein
en my vars-gepende woorde begin voed
sodat elkeen vet en gesond
kan styg uit die papier
maar
voordat ek my woorde op hul eie
die wêreld laat inloop
hou ek hulle vir een laaste keer
styf teen my bors
sodat die klop van my moedershart
helder in hulle ore kan klink
dat wanneer hulle my
eendag gaan opsoek
hulle my koors-stigtelike pols sal herken
en jubelend in my arms sal hardloop
mother's heart
i lie naked on my back
with my blue writing book
open on my chest
and my pencil cradled
in my hand
i imagine how my breasts
begin to surge with milk
and start to feed my freshly penned words
so that everyone of them
can rise fat and healthy from the paper
but
before i let my words loose
into the world
i clutch them firmly for one last time
against my chest
so that the beating of my mother's heart
can sound brightly in their ears
that when they will look me up one day
they will recognise my feverish pulse
and jubilantly run into my arms
met my blou skryfboek
oop op my borskas
en my potlood wiegend
in my hand
ek verbeel hoe my borste
met melk begin uit-dein
en my vars-gepende woorde begin voed
sodat elkeen vet en gesond
kan styg uit die papier
maar
voordat ek my woorde op hul eie
die wêreld laat inloop
hou ek hulle vir een laaste keer
styf teen my bors
sodat die klop van my moedershart
helder in hulle ore kan klink
dat wanneer hulle my
eendag gaan opsoek
hulle my koors-stigtelike pols sal herken
en jubelend in my arms sal hardloop
mother's heart
i lie naked on my back
with my blue writing book
open on my chest
and my pencil cradled
in my hand
i imagine how my breasts
begin to surge with milk
and start to feed my freshly penned words
so that everyone of them
can rise fat and healthy from the paper
but
before i let my words loose
into the world
i clutch them firmly for one last time
against my chest
so that the beating of my mother's heart
can sound brightly in their ears
that when they will look me up one day
they will recognise my feverish pulse
and jubilantly run into my arms
Labels:
ars poetica,
gedigte,
hart,
liggaam,
moederskap,
poems,
pols,
vroulikheid
Subscribe to:
Posts (Atom)