die heelal se digkuns kom gesikloon alom
beur en spat en rys en styg
pars elke allemagtige metafoor
deur muur en blaar
ystertralie en vel
maar breek net nie deur
die skanse van my mond nie
ah hoe bitterlik smeek my wese
dat my mond sal toegee en
die spanning in haar vliese sal bedaar
sodat die digkuns vrylik in en uit kan vloei
No comments:
Post a Comment