nog mens nog vlam

ek sien die mense wie verby my loop
en bewonder elkeen se hier-wees

hulle het glip gly stik crash bang

val huil vuur virus 

water mes gif van die aanvallende lewe oorleef

om hier te staan

nog mens

nog vlam

maar die honger bly

ons sit almal vasgenael aan

ons fone

bukkend-desperaat opsoek na

die antwoord

honger vir heling 

vir samestemming

'n bevestiging

'n vonk

'n deurbraak

wêreldvrede

hongersnoodverligting

maar die honger bly

honger

honger

    honger

haiku

ek skryf die vrees weg
in sewentien sillabes
haal ek weer asem

die see roep my hart

hy wil met haar speel vanaand

see, kom toor haar weg

wolmus op my kop

lê ek by die oop venster

wil die see insluk

blindelings skryf ek

tas met lompe vingers rond

wat vra die haiku?

ek gryp die pen styf

huiwer nie hierdie keer nie

die digkuns sal rys

die see ken ritme

die see is vol self-vertroue

laat ek in haar klim

sewentien polsslae

drup van my honger tong af

 - toe, lek vinnig op!

ek maak my oë toe

gedig rus op my gesig

voel die verse toor

pamperlang my tong

dan sal die woorde kom

bederf my dig-klier

kortpad na die hart

is die diep asem van rus:

die tevredenheid

'n hard-op gedagte

ek kan myself indink binne
die lyf van klip

maar kan klip homself indink binne

die lyf van Lara?

die lag

buite die grense van my kop

verby die bastion van my skedel

ander kant die filter van my vel

is 'n sosio-medies-politiese wêreld   

met so baie verbeeldingsryke kaalgatkonings

so veel blinde aasvoël-en-heyna aanhangers

en altyd die waarheidsoekende harlekyne

wat meer sukses het as die yogis

om lug in mense se longe te kry

dit is nie geld wat die wêreld tans red nie

dit is die lag

die janfiskaal

die janfiskaal bly loer deur 

die ruigtes van my verse totdat 

hy 'n paar onwaaksame krieke van 

my woorde plattrek

en hulle doodluiters oor

die doringdraad van 

my tong 

hang

soos camelias

ek wil skryf totdat die bloed uit 

my tong en vingerpunte loop

ja, laat dit so wees

vir 'n damn goeie vers

sal ek bereid wees om liters van my bloed te bloei

die bloed spruit soos camelias

uit die groeipunt van my tong

hoor die bloed eggo deur my verse

simfonies en bloederig 

rys my siel in poëtiese ekstase

kamerade

ek laat my een oog toeval

en sit my vinger liggies op my oogbal

ek voel die ratse reaktiewe spierkragtigheid wat 

my oog heen en weer katrol

met my vinger in sagte aanraking met

die flinke oog-aksie

besef ek net meer hoe

hard die oog deur die dag EN die nag werk

hoe ver en fyn sy kan sien

ek hou my handpalms warm en 

saggies oor my twee oë

ek murmureer 'n innige dankie vir 

hierdie twee kamerade

wat so mooi na my kyk

versot

ek kan nie myself tot in soete ekstase lek nie
maar ek kan wel diep en eroties my digkuns inlek
en al haar donker holtes wakker en verruk lek

as ek eers ons verhouding op hierdie vlak gekry het

sal Digkuns my nooit verlaat nie

sy sal versot wees op my krullende krioelende tong!

rogbrood en lemoensap

                vir Kim

jou liefde is die sagte, koubare tekstuur
van jou handgemaakte rogbrood
jou omarming is die soete doop
van jou varsgeparsde winter-lemoensap

die nasmaak bly talm onder my verhemelte
as ek my laaste maal op aarde kan kies 

moet dit dít wees -
               jóú rogbrood en jóú lemoensap

die herinnering van ons liefde
plant ek soos ‘n veld vol rog in my hart
en die lemoene sal soos helder sonne
oor ons dorstige tonge skyn

ek sit onder ‘n geel kombers

ek sit onder ‘n geel kombers in
‘n kafee in Onrus met ‘n rustige hart
ek voel skielik so trots op myself dat
ek myself aan die lewe kon hou tot hier
ek is nog nie omgery deur ‘n kar
geen wilde dier my in sy bek gekry
geen dodelike gif gesluk
geen moordenaar tot my slagaar aangetrek nie
geen water my verdrink nie
van geen van my hooggeklimde berge afgedonder nie

ek het in hierdie 41 jaar voluit geleef
sommige kere op die rant van risiko
en hier sit ek - lewendig - onder die geel kombers in
‘n kafee in Onrus met ‘n tevrede hart en dig daaroor

ek tel elke sekonde van my oorlewing
elke voeteval
elke oogwink
elke sprong
elke duik
elke struikel
elke sweetdruppel
elke lagbui
elke lied
elke uiting van liefde
elke gevoel van oorwinning
elke smelt in moedeloosheid
elke hoesbui
elke verte wat nader gekom het

suig

die seesussing suig my in soos

my asem my insuig na my dieper

beter self soos die digkuns my insuig

na die kern van die heelal soos die suikerbekkie

die nektar deur die erikas suig so suig

die papier aan hierdie pen om die woorde
soos moedersmelk uit die uiers van die 

sillabes te suig soos my fietswiele aan 

die klippe en grond suig om my regop

deur die fyn-trap-balans te hou

soos my tone aan die sand en see suig

om die omvangrykheid van die oseaan

deur my sole in te suig

soos my kop droom om aan 

jou lippe te suig dat ek al suigend

hoort aan die aarde aan die grond

aan myself aan jou aan die heelal

die poëtika van suig is 

dat suig nie ewig kan suig nie

aan suig kom daar 'n einde

maak die meeste van die suig

vir so lank daai suigkrag bly klou

verruk jouself aan die suig

hoe lekker om soms die see te vergeet

woorde val in skemering oor die blad
ek moet raai wat hulle sê en wil sê

hoor ek 'n dringende lyflose stem deur my ore dring

hoe lekker om soms die see te vergeet, te vermy

en die aand tien voor tien in die middel van hierdie gedig

wakker te word en skielik die see te hoor

asof vir die eerste keer

daai opwinding van nuwe ontdekking deur

die ore te voel bruis

dankie lyf

dankie sintuie

dankie psige

dat julle elke dag in staat is om te vernuwe 

en van vars en vooraf die lewenssmake te proe!

do you?

various considerations and questions in case of thinking about Love, God, Covid, Your President, Moral Code, Heart, Food, Genes, Art, High Standards, Money, Fame etc etc)

do you fear it?

do you dodge it?

do you walk carefully around it?

do you simply know it?

do you acknowledge it?

do you deny it?

do you get imprisoned by it?

do you defend it?

do you attack it?

do you bow to it?

do you honour ir?

do you question it?

do you answer it?

do you rise above it?

do you strengthen through it?

do you feel it?

do you dance with it?

do you allow it?

do you mock it?

do you believe it?

do you fight it?

do you accept it?

do you doubt it?

do you flow with it?

do you growl at it?

do you exchange it?

do you rename it?

do you unname it?

do you calumnize it?

do you slander it?

do you abba it?

do you laugh at it?

do you sleep on it?

vanaand

        Konsert op die Shigeru Kawai vleuel klavier,

        Tatham Art Gallery

        Pietermaritzburg

vanaand kom ons staan saam
binne die oseaniese uitspansel

van hierdie grootse instrument

kom ons gooi ons kwesbaarheid

ons vreugdes, ons vrese

ons drome, ons honger

in haar golwe

haar getye giet 

die frekwensies in heilige harmonieë

stralend uit vingers -

sagte skadu's ululeer 

oor die klaviatuur

my hart klop tennisballe in my keel

my hart klop tennisballe in my keel
so opgewonde is ek
om my digkuns te skryf

die warm intimiteit van ‘n gedig
wat op die diepste geankerde kern van my tong lê
daai diep wete en stuiptrekkende gevoel van die gedig
net voordat sy gebore word
verruil ek vir niks in die wêreld nie!

dit is wat 'n hart doen

dit is wat 'n hart doen
wat 'n roos doen

wat 'n vagina doen

wat 'n sampioen doen

wat 'n cumuluswolk doen

wat die getye doen

wat die jellievis doen

wat die dansende lyf doen

wat die iris in die oog doen

 - blommende bomontploffings

naaldekokers

        vir Kim

soos ‘n duisend naaldekokers
vlieg jou liefde oor
die meer van my hart

***

like a thousand dragonflies
your love flies over
the lake of my heart

soos 'n pomoloog

kan ek soos ‘n pomoloog
die groei en oes van my gedigte benader
ek wil net so graag hê my vrugtedigtebome
moet dik skaduwees oor die warm aarde gooi

ek kies woord

die woord of die nie-woord - 

dit is die keuse

ek kies woord

want woord is klank is golf 

is sussing is bedaring 

is baanbreker wat weet

hoe om brug te bou tot 

in die ordening van

die groot chaos

ek skryf in groen ink vanaand

'n week en 2 dae laas digterlik geskryf

kom ek kyk wat etter peul vloei

drup kook stroom 

kartel spat

val

stotter sikloon

gis stoot beur uit my uit

versag my voorkop

lei die senuwees weg van die hart

geen plooi 

geen spanning

geen senuwees

geen vrees 

selfs geen asemsnak of hartklop 

gaan in die pad staan tussen my en die digkuns

ek skryf in groen ink vanaand

want ek glo in die blare-groei

van my sillabes

dit is nie toevallig

Madame Poësie,
dit is nie toevallig dat 

jou Poesie sonder die umlaut

die ingang van die wêreld en

al sy wondere is nie!

O Poësie, 

Jy is my Poesie sonder die deelteken

die kolkgat van ekstase

die fluweelsikloon van verrukking

die peristaltiese kern van Kreatiewe Begeerte

ek wil liefde maak met my digkuns

ek soek digkuns wat my mond oopskeur
digkuns wat my tong ver verby 

haar verste grense laat strek

ek wil liefde maak met my digkuns

rol en stoot en hyg met haar

ek wil haar ekstase oral oor my laat smelt

druppend snakkend en gillend

o my minnares my muse

my sappho 

my donker-oog-godin

my medusa

my kali

my llorona

jy sing die verlore siele weer terug

in hulle heldere dieptes in!

soos sonneblomme

       vir Kim

my klein en gretige borste 

ryk uit na jou borskas 

soos sonneblomme
wat hulle pronkende gesigte na
die son draai

jy laat haar hart blom

     vir Kim

jy laat haar hart blom
in 'n duisend lighonger blare wat 

ver en hoog uitryk met 

hulle dansende en trillende skakerings

die dankbaarheid raak amper 

te veel vir haar kleine hartjie

dit sprei en fontein oor

die beperkinge van haar mond en vel in 

groot deininge van liefde

 - 'n liefde so diep en warm soos verborge lawa

mag haar liefde jou onderaardse aar vind

en haarself in jou onderaardse hart toespin

dop ek jou tong

       vir Kim

soos syerige pekanneute
dop ek jou tong
tussen my tande
en ontdek ek die hartstogtelike
grondstogtelike
boomstogtelike drif
van jou keel

jou borskas

        vir Kim

jou borskas is die perfekte houvas
soos 'n warm rotswand waarteen ek hoër en hoër uitklim

my hart spring met 'n swier uit my ribbes
en kom lê polsend teen jou bors

jou sternum smelt weg
my hart skop nes in rooi, nat ekstase teen joune

word ek 'n groot seilskip

      vir Kim

wanneer ek met jou liefde maak
rys my lyf op uit die harde hoekigheid van die bed
en word ek 'n groot seilskip
my sternum en ribbes waai oop
en bol soos groot wit seile
jy sprei soet en silwer al om my dye
soos die Atlantiese waters met sonsopkoms
my arms en hande is die mas wat in
die fluweel winde van jou liefde
ferm en swierig hoër en hoër uitstyg
en die son van jou oë

duik soos dolfyne in die golwe van my plesier

gedigte gaan haal asem uit my oë

my gedigte is fladderende skaduwees

wat uit my verwonderende skrywershand drup

***

my asem spiraal om my rugstring 

soos die feeskleurige linte om die Mei-paal

***

my oë rol ekstaties in hulle oogkaste

soos 'n rivier vasgetoor in koeëlronde maalgate

kyk wat doen ek met woord-kultus

is digkuns nie net 'n eggo-ende spoggery?
'n opstêrse aansittery?
'n grênd verbaal-argitektoniese showdown

om te wys hoe stewig die digter se woordkultus en 

kultuur in haar hart geplant is nie?

ek kan nie help om te dink dat dit meer kere 

'n luidkelige opswepery van stof en wind is

die lekkerste deel van die proses is om die aangepakte korrels metafore 

uit die hoeke van my oë te vryf

 - en nog lekkerder - om die aanpaksels van die vinger te lek 

en 'n paar knarsende byte te gee

en maag toe te sluk

of ver verby die horison te spoeg