drup

drup   drup   drup
die digkuns soos die
drup   drup   drup

van my lekkende stortkop

maak nie saak 

hoe styf ek my oë en ore toedraai nie

die digkuns bly

drup   drup   drup

geen-etika

vaders en moeders dra kanker oor aan

hulle kinders deur 

die geen-etika

geen deernis

  geen aandag

   geen liefde

    geen komplimente

     geen aanvaarding

      geen feesviering

asseblief stop die vloei van hierdie geen-etika!

hierdie verlange

hierdie verlange sit reg hier tussen my kiestande

verlange so helder in sy newelagtigheid
verlange so vormvas in sy vormloosheid

ek kan daarop kou
maar dit breek nie in kleiner stukke op nie
ek kan dit nie weg maag toe sluk nie

soos ‘n oop stuk veld
waardeur ek met my oop mond hardloop
en nie die son of die gras of die grond kan ruik nie

die verlange is ‘n groot onoplosbare stuk leegheid
wat hol kolle teen
my oogballe ets

dit help nie om my oë toe te maak
die kolle glip af na my voete
ek dryf deur die dag op hol voete

hierdie verlange so vormvas in sy vormloosheid
so helder in sy newelagtigheid
my kiestande kan nie meer kou –

die verlange
het holtes in hulle ook
gevreet