Friday 22 October 2021

die kwikstertjie

die kwikstertjie kom deur die koffiewinkel gepyl
hy weet presies hoe om
om die stoele, rakke en menskoppe te navigeer

soos wat die kafee leër word
vlieg hy weer na binne en trippel
met 'n ratse self-vertroue oor die vloer
pik al agter die krummels aan

sy lewenshouding soveel aantrekliker 
as meeste mense bukkend oor 
hulle fone en koffiekoppies

Wednesday 20 October 2021

net een asem oor

die strewe dat 
my asem
my musiek 
my drome 
my soene
my spronge
my aanraking
my digkuns 
my danse
my gille 
my liefde
my gesprekke
in een helse molto legato lyn uit my liggaam peul
en alle lirisisme oortref

soos 'n sanger met nog so baie melodieë 
wat wagstaan in the wings

maar net een asem oor het

Tuesday 19 October 2021

Monday 18 October 2021

gee my eerder polyfilla

dit is nou een ding wat my irriteer:
wanneer iemand vir my uit die bloute die teksboodskap stuur:
Hi Lara, how are you?
en niks anders
dit is een van die luiste vrae onder die son

ek sal nooit hierdie woorde vir iemand stuur op teks
as ek waarlik belangstel 
sal ek my verbale konneksie meer aanvul

sê iets meer van jou nuuskierigheid of belangstelling in my welstand
of bel my eerder dat ek ten minste jou stem kan hoor!

ek voel gedegradeer om myself te verknoei in die oorweging 
om die vraag te antwoord of nie
ek weet van vandag af sonder twyfel
ek antwoord nie hierdie teksboodskap-vraag nie 

gee my eerder polyfilla
om die stil gate te stop
en nie so 'n vraag  nie!

so nou weet julle:
moenie hierdie onkreatiewe, kort-af vraag vra op teks nie
ek glo dit kom van 'n gevoel van omgee
maar wys my dan dat jy my menswees, insig, my diepheid hoër ag
and give me more!!

Friday 15 October 2021

gulhartig

tussen die hartkloppings
beur daar 'n gedig deur
die senuwees staan orent
en kloof middeldeur my murg
om die weg te baan
vir Lara se verse

die blomme trompetter
die voëls kwetter
my maag my hart 
my tong my hande my keel
my oë my wangbene
my siel bly honger

kom digkuns
groei en sprei julle blare
gulhartig oor 
my aarde
gee helder nuwe suurstof
vir my honger longe

Thursday 14 October 2021

dit is hoe ek kies

o oktober jou mooiste ding!
ek gly diep binne jou murg
daar waar die werwels van lente spruit
ek sny my hande diep in jou lieste
en ruik die beurende vrugbaarheid

die oseaan is koel marmer vandag
ek dans oor die strandpaaie
met hande wat soos wisterias blom

die digkuns rinkink al agter my aan 
vir 'n verandering is ek voor die digkuns die pad af
my tone proe die verslustige velde
lank voordat hulle in woorde ontkiem

dit is hoe ek kies om hierdie dae te leef:
duikend in elke nuwe nou

Wednesday 13 October 2021

die ekheid is 'n fenominale vryheid

die rigiditeit van die rasionaliteit:
alewig dink en blokkig
in reghoekige begrip konstrueer
die begeerte brand kwaai
om onlogies, grensloos en koploos met
die digtatorika te toor

moet ek die anatomie van skedels en
atome ken om waardigheid aan
die skeppingsdaad te gee?

sekerlik kan my instinktiewe verbeelding
'n rol speel in die uitsnuffel van
poëtiese waarhede

'n goeie begrip het 'n halwe woord nodig

die ekheid is 'n fenominale vryheid
wat so mobiel allerhande jye kan ontmoet
almiskie! ek gaan hierdie ek
omdolwe en opklits
sodat ek soveel moontlike essensies uit
my ekheid kan distilleer
soveel potensiaal wat nie kan wag om
die ek verder en dieper
die ek-splorasie in te stuur nie

Tuesday 12 October 2021

aloe

     for Kim

my heart
is a flowering aloe
growing
tall and regal
under
the sun
of
your love

Monday 11 October 2021

velvet confusion

This is a poem I originally wrote in Afrikaans in September of 2019. I really love this poem, and felt the need to translate it here.
(Original Afrikaans poem here)

she and her rebellious ribs come lie
under the sweet clement green of the trees
her legs thunder with the relief to be free from chair
her agh-shame-arms just want to sink
into the muscular syntaxis of summer
her wait-a-bit cheeks blush from
the glee in her imagination
her pregnant thumbs can not wait
to bear praise songs over his skin

through the violentless curtains
he sees her groundbreaking breasts
he raises his insane eyebrows
and stands tightly against the cool malva pudding walls

he stumbles towards her
but the table-corners
and cunning dust balls trip him
he keeps peering outside where
the bleeding balloons just do not want to clot
the sky breaks out in pleading purple bruises

the only thing that will save her
is a pyromaniacal pacemaker
maybe then he will start to believe in her heart again

she sees the gloomy guinea fowl
running over the gasping highway
the migrating marionettes do not know where to!
everything feels like velvet confusion

spine-chilling fricatives slip from her mouth

her moody bum eventually gets her sit
as the daring clouds
sail into the reckless darkness

she climbs into the rippling candlelight
and unfolds her words one by one
over the apricot-coloured paper