fluweelagtige verwarring

sy en haar rebelse ribbes kom lê
onder die goeiste genade groen van die bome
haar bene bulder van verligting om 
vry van stoel te wees
haar agsiestog arms wil net wegsink 
in die spierkragtige sintaksis
van somer
haar wag-‘n-bietjie wange bloos van 
lekkerkry in haar verbeelding

haar dragtige duime kan nie wag

om lofliedere oor sy vel te baar

deur die geweldlose gordyne sien

hy haar baanbrekende borste

hy lig sy waansinnige wenkbroue

en gaan staan styf teen die koel malvapoeding mure

hy mik-mik na haar 

maar die kniehalterende tafelhoeke

en slinkse stofballe pootjie hom 

hy bly tuur na buite waar 

die bloeiende ballonne net nie wil stol

die lug slaan uit vol kneusplekke in pleitende pers

al wat haar sal red is 

'n piromaniese pasaangeër

hy sal dan dalk in haar hart kan begin glo

sy sien die triestige tarentaal oor 

die hygende hoofweg hol

die migrerende marionette weet nie waarheen!

alles voel soos fluweelagtige verwarring

vreesaanjaende frikatiewe glip uit haar mond

haar beneukte boude kry uiteindelik sit

soos wat die waaghalsige wolke

die roekelose donker invaar

sy klim binne-in die kabbelende kerslig
en vou haar woorde een-vir-een uit 

oor die pruimedantkleurige papier