vanaand

        Konsert op die Shigeru Kawai vleuel klavier,

        Tatham Art Gallery

        Pietermaritzburg

vanaand kom ons staan saam
binne die oseaniese uitspansel

van hierdie grootse instrument

kom ons gooi ons kwesbaarheid

ons vreugdes, ons vrese

ons drome, ons honger

in haar golwe

haar getye giet 

die frekwensies in heilige harmonieë

stralend uit vingers -

sagte skadu's ululeer 

oor die klaviatuur

my hart klop tennisballe in my keel

my hart klop tennisballe in my keel
so opgewonde is ek
om my digkuns te skryf

die warm intimiteit van ‘n gedig
wat op die diepste geankerde kern van my tong lê
daai diep wete en stuiptrekkende gevoel van die gedig
net voordat sy gebore word
verruil ek vir niks in die wêreld nie!

dit is wat 'n hart doen

dit is wat 'n hart doen
wat 'n roos doen

wat 'n vagina doen

wat 'n sampioen doen

wat 'n cumuluswolk doen

wat die getye doen

wat die jellievis doen

wat die dansende lyf doen

wat die iris in die oog doen

 - blommende bomontploffings

naaldekokers

        vir Kim

soos ‘n duisend naaldekokers
vlieg jou liefde oor
die meer van my hart

***

like a thousand dragonflies
your love flies over
the lake of my heart

soos 'n pomoloog

kan ek soos ‘n pomoloog
die groei en oes van my gedigte benader
ek wil net so graag hê my vrugtedigtebome
moet dik skaduwees oor die warm aarde gooi

ek kies woord

die woord of die nie-woord - 

dit is die keuse

ek kies woord

want woord is klank is golf 

is sussing is bedaring 

is baanbreker wat weet

hoe om brug te bou tot 

in die ordening van

die groot chaos

ek skryf in groen ink vanaand

'n week en 2 dae laas digterlik geskryf

kom ek kyk wat etter peul vloei

drup kook stroom 

kartel spat

val

stotter sikloon

gis stoot beur uit my uit

versag my voorkop

lei die senuwees weg van die hart

geen plooi 

geen spanning

geen senuwees

geen vrees 

selfs geen asemsnak of hartklop 

gaan in die pad staan tussen my en die digkuns

ek skryf in groen ink vanaand

want ek glo in die blare-groei

van my sillabes

dit is nie toevallig

Madame Poësie,
dit is nie toevallig dat 

jou Poesie sonder die umlaut

die ingang van die wêreld en

al sy wondere is nie!

O Poësie, 

Jy is my Poesie sonder die deelteken

die kolkgat van ekstase

die fluweelsikloon van verrukking

die peristaltiese kern van Kreatiewe Begeerte

ek wil liefde maak met my digkuns

ek soek digkuns wat my mond oopskeur
digkuns wat my tong ver verby 

haar verste grense laat strek

ek wil liefde maak met my digkuns

rol en stoot en hyg met haar

ek wil haar ekstase oral oor my laat smelt

druppend snakkend en gillend

o digkuns, my minnares my muse

my sappho 

my donker-oog-godin

my medusa

my kali

my llorona

jy sing die verlore siele weer terug

die heldere dieptes in!

soos sonneblomme

       vir Kim

my klein en gretige borste 

ryk uit na jou borskas 

soos sonneblomme
wat hulle pronkende gesigte na
die son draai

jy laat haar hart blom

     vir Kim

jy laat haar hart blom
in 'n duisend lighonger blare wat 

ver en hoog uitryk met 

hulle dansende en trillende skakerings

die dankbaarheid raak amper 

te veel vir haar kleine hartjie

dit sprei en fontein oor

die beperkinge van haar mond en vel in 

groot deininge van liefde

 - 'n liefde so diep en warm soos verborge lawa

mag haar liefde jou onderaardse aar vind

en haarself in jou onderaardse hart toespin

dop ek jou tong

       vir Kim

soos syerige pekanneute
dop ek jou tong
tussen my tande
en ontdek ek die hartstogtelike
grondstogtelike
boomstogtelike drif
van jou keel