Friday 16 February 2024

stukkies

wanneer ek jou sien
blom my oë artisjokke

*

ek skree onder die water
die name van
my ongebore gedigte

*

drome bloei 
soos shweshwe mandalas 
uit haar tempels

*

die bome skud 
hulle koppe vir die wind

*

die gedig karteer haarself 
oor die lengtegraad 
van die ritme
en die breedtegraad 
van die rym

*

die tande byt die naels 
die lyf soek alewig vasbytplek
in hierdie wankelrige bestaan


Wednesday 14 February 2024

streel en dekodeer

streel die papier
tot in die hart van die hoendervleis
al is dit al wat my potlood vanaand doen

*

watter elegante aksie is skryf
fyn aanmekaarwewing van woorde
om die draadwerk van die hart
te dekodeer

Wednesday 31 January 2024

talisman

poetry won't make things better
but it makes things feel better
even if only in this moment

poetry doesn't take away the moods
it definitely doesn't unsay the said things
or unsees the hard looks
it is a bit of a panacea
a lovely soft ball of cotton wool
easing the wound and sheltering it from sight
i do not write this poem to undo anything
maybe to unknot something
 - a tightness
     -  a forgetfulness
 - a mindless habit

maybe my poem is simply a talisman
to tie around my wrist
to sing into my veins
to call the rhythm and beauty
back after the fall

for now lie a little bit
gently stroke the wounds
whisper that i forgive myself
patterns go deep
it is okay to fall into
the same trap many twices thrices over
and over and over

nature is instinct
and habit-forming
but come here to this poem
forget about the habits
 - good or bad - 
writing is a wave that shapes over time
it can not become pernicious
or malicious
there are much too many
pauses and daydreaming 
and blinking and erasing 
and rephrasing in writing for it 
to become an ill intention
a spiteful business
or
a bad habit

write for goodness' sake!
it is one way
to keep myself from falling
if it is not myself i shall keep upright
then let it be my pencil!

Saturday 27 January 2024

ek kies

ek opt nie vir laptop- of foonskerm vanaand
ek kies die reghoekige oppervlak van my skryfboek
geen glurende lig wat my psige en aandag in 
duisend stukke opkerf nie
geen kranksinnige duim
wat breindood tot in die doldrums van bestaan
a
f
s
c
r
o
l
l
nie
geen stwe voorkopfrons 
wat vol inspanning probeer kophou
met al die senutergende stimuli en
    uitspattighede 
  en klaekouse    
          en afshowers

dit is net ek en my potlood
en my 192 bladsy A5 skryfboek
waar dagdroom, planne-beraam,
verbeelding, dankbaarheid,
openhartigheid
en
saligheid uitkrul

nuwe gewoonte vir 2024:
gryp nie die skerm - 
gryp die magtige 
POTLOOD!

Thursday 25 January 2024

stunt-double longe

ek probeer om te skryf terwyl 
ek deur die slym moet asemhaal
dit voel asof al die digkuns
wat dalk kon asemhaal
verpletter word deur
hierdie onfatsoenlike gehoesery

ek voel soos 'n sub-mens
ek haal nie deur longe asem
ek haal asem deur 'n roggelende ondergrond
van swerende slymtonnels
ek loop so verstar en verskrik
in hierdie wêreld
my nek-, rib- en laerugspiere
word so gelouter
hulle het geen benul wat 
pynloosheid en ontspanning beteken nie

ek ploeg deur hierdie donker mensgrond
my gemoed verstar in 
hierdie meedoënlose aftakeling

die roggelende slym-slierte 
is soos tralies waaragter
haar lewe gesluit is
sy het gehoop dat haar beste geweer teen verweer
haar asem sal wees
maar meer en meer
is haar longe oortrek met
kraak-roggel-verstikkende slym
hoe leef 'n mens wanneer
jou asem gyselaar gehou word?

hierdie skryfboekie sal moet instaan vir my longe
my nuwe lewenslyn waardeur
ek my verlangende digtersasem sal blaas
-  my stunt-double longe

kom my digkuns, wees my asem!