al is die elemente hoe ongenaakbaar
die kontrapunt in my lewensfuga
soek alewig na die ontwykende voltooide kadens
die onrus bly
smeul in die smeltkroes
die primordiale gil bly
diep-versonke in my ongekarteerde hart
die heilspellende soeke
hou nie op om binne my borskas te vibreer
die trillings laat my speeksel
in my kieste opdam
die begeerte vir glorieryke seges
bly die bloed wild en wakker uitpêrel soos kwiksilwer
ek is nie jammer dat ek voel begeer en reageer nie
hierdie gedig kan my hart genadeloos vir die wêreld oopspalk
No comments:
Post a Comment