ek sit in die phyl martin tuine in nature's valley
met proteas wat alom my toring
die beweging van 'n miskruier
trek my aandag
hy het pas 'n bolletjie ontkoppel
van 'n nat hondedrol
hy rol dit na 'n klein streepskaduwee
onder 'n grasspriet
daar kom sy rol tot stilstand
geen beweging uit sy lyf
soos hy oor die misbol hang
hy is nou stil
geen avontuurlike wending
gee hy hierdie gedig nie
ek sprei my serp uit
en gaan lê langs hom
prop my kop op
teen 'n nat stuk hout
ek sink diep in
hierdie tydlose saligheid
dankie miskruier -
jy laat my plat lê
in die fynbos-skadu's
No comments:
Post a Comment