die brons flaminke wil dans

die brons flaminke

wil dans

die sement hadedas

wil huil

die pêrel eende

wil vry

die baksteen-voorkop

wil sanik

die marmer dye

wil tril

die plastiek tonge

moet smelt

sy het die amasone in haar lyf

haar are pomp met die slingerende sissings van boomslange

haar vel tril met die dartelende vinne van piranhas

haar keel rinkhals met die stuwing van 'n ryp penis

al wat sy nou nog soek is die woud-koors

wat haar sal laat tol in swetsende spasmas

haar mond sal laat skuim met wier en mos

en haar lyf sal oopbreek sodat

haar skelet val soos dolosse

wat die lot van hierdie wilde wese sal spel

the breathing is informing the writing

(i literally wrote each verse line between my breaths, taking conscious note of breath, thought and the writing hand)

i write according to my breath

aaah

a deep in

aaah

and a deep out

aaah

get a rhythm in the inflow

aaah

and get a release in the outflow

in this one sentence i see the blue skies of my soul

and in this outbreath i see the rushed footsteps

of wanting-to-let-go

one sentence and the next

aaah aaah

with the in comes the expectation,

the hope, the balance of air

on the tightrope of thought

aaah aaah

let me breathe, please let me breathe

like swimming underwater

i hold my breath throughout the verse-line

aaah aaah

come on, don't breathe mid-sentence

aaah aaah

more than tightroping,

this is hanging on for dear life

aaah aaah

i can only write so fast

and think so fast before my breath runs out...

aaah aaah

measure           pace   each   phrase     with      flowing        elegance

aaah aaah

this is not emptying-the-mind-exercising

aaah aaah

this is tuning and toning the brainflow of poetry

aaah aaah

what could i have done without the

aaah aaah

without the

aaah aaah

there'd be no life

no outflow

aaah aaah

clinging onto the pen

while the breath lasts

aaah

my mind begins to empty

with this breath

aaah

am i getting lazy, sleepy

to create the next thinking, poetic breath?

aaah aaah

interesting to watch how the breathing

is informing the writing

aaah aaah

this is literal conscious breathing

aaah

so fully conscious of the in-breath

that it makes sentences come

floating in on my dizziness

aaah aaah

be kind to your breathing

be kind to your organs of breath

aaah

don't force the breath

let it hang

suspend itself on the top of your metaphor

aaah aaaaaaaaaaaaaah

that was a long breath

aaaaaaaah

beautiful circle of the in and out

aaaaaaaaaaaaaaaaah

in and out merges

and this poem

simply

becomes

one

breath

of

life

wat my oë aanskou

die berge trap diep spore in my hart

die pieke

die valleie

die dale

die mis vasgevang

in die klowe

die lowerrykheid van groen

die grashange

die fynbosbulte

die ouhout-klompe

die glans van die golwende grashalms

fluister vervloë verhale

die kontoere smelt soos

trane in my oë

mag ek vir 'n oomblik

'n stukkie wolk wees wat

die berg-flank lek

- - -

die mis gaan lê soos

'n diep, lang sug in die kloof

- - -

die woude brei groenwollig

hulle dik, ryp steke teen die hange

- - -

laat my weggaan op

'n tog ver buite my kop

verby die horison wat

my oë kan sien

kan ek my skedel soos

'n granaat oopvou

en die sade van my denke

laat val waar hulle wil val

- - -

  

ek kyk na die muur

los elke steen op in my oë

al wat oorbly is 'n

korrel sand in die hoek van my oog

Self-ondersoek

ek het lank laas geskryf. ek was siek. ek was aan't hoes vir 4 weke en my kop duiselig en gedisoriënteer! lewe het aangegaan, tog my wakkerheid en teenwoordigheid van denke was nie hele-mal so lekker nie. net gister begin ek weer soos myself te voel. ek sit toe die eerste woorde wat in my kop kom op papier neer en maak die volgende gedig daarvan. In die tweede gedig wat daarop volg gebruik ek weer dieselfde woorde maar skep 'n ander gedig. ek wou sien of my gedagtegang en assossiasies met die woorde sou verander met die tweede gedig - 'n tipe van "self-ondersoek".

al hierdie self-verkenning maak my vreeslik pedanties

al hierdie self-verkenning maak my vreeslik pedanties
my maag voel lighoofdig
hoeveel tyd sal ek moet verspil om
beter snot te oes?
ek lê weer my woorde soos die stukke
van 'n legkaart uit
en amper glo ek dit sal my verbeelding verskerp
maar al wat gebeur is my hart palpiteer
en die papier wat net stil bly

een goeie ding van verveling
is dat dit so 'n skoon gevoel is
gestroop van modderigheid

die heeltyd huh en frons ek
ek druk my ore toe
want die grommende hoofweg
trek stywer soos 'n galgtou om my gedagtegang

ywerig skrop ek alewig my tande
maar die wol bly sit!
hoeveel tandeborsels het ek al deurgeborsel?

beterskap gaan kom slegs met drome en berge
my skelet wil weer die kontoer van dans en klippe voel
hoekom soek ek 'n lewe wat lê?
die horisontaliteit sus my kop
hoe kan ek op enige moet en behoort aandring?
gaan hou piekniek met sjampanje
dit sal jou voorskrywende geaardheid temper
of dalk nie

raai-raai die wit sal eendag tot 'n einde kom
en die 5 kg ink wat ek agter in die pad laat lê het
maak my beter voel, ek glo so

asseblief laat die keuse maklik wees
my voorkop en kneukels is al lekker senerig van al die tob

hoe sal die lees van hierdie woorde in jou kop klink?

dis interessant om te sien hoe die eerste sin
altyd netjies en venynig die gedig bepaal
maar weet: geen begin kom sonder 'n einde

- - -

en die tweede gedig:

raai-raai jou skrywershand sal van sy senerigheid ontslae raak

hardloop weg van die elf ekke van die vorige venynige gedig!
hulle probeer jou nou net te verwar

my maag lees die eerste woord "hardloop"
en frons vraend "waarnatoe?!"
ek kan nie 'n maag wees sonder 'n ek nie!
ja, hy is seker nou al dik van die verveling
van hierdie self-verkenning

die ek wil altyd 'n nes skrop
homself kom neervly op die papier
stil kan hy ook nooit wees nie
altyd besig om pedantiese berge van alles te maak
dit maak glo die hoofweg vir die verbeelding oop
hy behoort eerder sy kop laat lees
dis nie sjampanje wat hom so lighoofdig maak nie!

toe, toe, moet nou nie so voorskrywend wees nie
die lewe is 'n legkaart wat gedurig
daai laaste paar verlore stukke soek

dit klink asof jy minder jou tande moet borsel
of selfs beter, gooi die dekselse tandeborsel weg
jy verspil tyd man!
gaan sus jou skelet met 'n piekniek
lê en droom van skoon lug
die galgtou van jou keuses sal verdwyn
en die snot wat heeltyd jou neus laat palpiteer
sal teen 'n einde kom

so maak hierdie wit jou ken lig
en geen hoeveel en hoekom sal jou weer kom pla nie
en raai-raai jou skrywershand sal van sy senerigheid ontslae raak
bietjie vleis aan sit is goed vir tye van die grommende honger
en eet daai 5 kg sak boontjies!

al wat oorbly is: ek wens jou beterskap toe!

huh, is dit jou manier om my goed te laat voel?
asseblief!
hoe netjies-verbaal soek jy al weer skoor