soos wat ek hulle glansende velle bewonder gaan die krag af

ek hoop dat hoe meer ek skryf

hoe beter sal my digkuns

én my handskrif word

dus sit ek hier in il postino

met my skryfboek en pen

om te kom skryf

deur die swaaideure sien ek mtv

flikker inaniteite binne

die vertrek met geen oë

die gegiste stroop van die hunter’s gold 
gly met my keelgat af

my vingerpunte ruik na roosmaryn

die italiaanse pizzeria se kombuis-personeel

is almal zoeloes

dis die uur voor aand-ete-skof begin

lag en klets en knie die deeg

die donker bek van

die pizza-oond lyk grot-stil

maar gou begin 

die vlamme skarrel en spring 

soos ape in ‘n hok

die sagte sillabes van die nguni-taal

motreën sag 

my oor in

sibilante esse en ooohs en sh sh sh

tla tla tla en oehm oehm oehm

eish eish eish

blink skyn die zoeloes se wange en soos wat ek 

hulle glansende vellle bewonder gaan die krag af

loadshedding hoor ek

ek verkies die donker

net kerslig wat die spoor van my inkpunt

verlig en ‘n lange pen-skaduwee oor die papier gooi

meer en meer mense kom binne

die donker skrik mense af maar nie 

as hulle honger is en weet die pizzas word in 'n vuuroond gemaak

rooi en wit blokkiesdoek

rimpel onder my vingerpunte

ek glimlag hoe die dae deesdae uitdraai

ek verkies as die ligte af is

die donker het so baie holtes

vir wegkruip in die middel van die hordes