die ontstuimige kleintongetjie

die ontstuimige kleintongetjie grom vir
die geroesde musiekboks wat nog 
sulke wonder-klanke kan uittoor

die donsige suikerbekkie-kuiken duik diep
in sy nes en maak die benoude geute vergeet van 
al die brandnetels wat binne hulle oprank

die boeiende plakkaat tol in die wind
en beduie my duiselige kierie 
die afgrond in

draai my in smaaklose geskenkpapier toe
en gee my vir die uitgehongerde beslissings
wat in hul langdurige afpersings verkrummel

die beskeie skuurpapier skarrel besorgd
oor die korale en vermy 
enige troebele uitdagings

die piekante wierook pamperlang 
die smotserige fatsoen
die opgesmukte parfuum syfer hangkop verby

die afgesaagde skerpmaker kla kwistig
oor die blikoopmaker se skrille motivering
om aan die werk te bly

die afgeskeepte Rubik kubus skaats en bons
verby die teësinnige handskoen 
wat enige kubisme ten alle koste wil ignoreer

die gemmer verdrink in die tee
ek probeer hom red
maar hy is te glibberig

die laken sleep haarself oor die vloer
sy voel nie beskore vir hierdie nuwe dag nie
haar emosies is net te brokkelrig

al die dreine om die huis voel ook 'n ongemak
die vensterbanke kruip al 
hoe nader aan die grond

die blitse springtoue dartel 
al om my enkels
maar ek wil niks weet van spring

die kruppel rasper maak net klonte van alles
ek vly en stamp maar 
niks wil werk

die plektrum is ook skielik so porieus
enige langtermyn planne wat die kitaar in die mou voer
kan netsowel geelimineer word

hoe ek ookal die woorde vaskram 
die lettergrepe lê oral geskif
ek kan dit nie waag om hierdie uit te saai nie

hierdie gedig bepaal die vlak van siel-uitsuiging
hoe kry hierdie verse dit reg om 
enige hoop te laat verdamp?