die tee-gedig

met tee-tyd besluit ek om ‘n tee-gedig te skryf

dit sal die toonaangewer wees vir die res van die dag

daar sal skaars ‘n ander tee-tyd homself aanmeld

vir hierdie geleentheid

moet nie jou tyd met die tee te na kom nie

pluk blaartjies tiemie en gooi dit om jou territoriale grense

die tessitura van jou stem sal verstaan word

en die tannetrekkers sal uit jou pad bly

hierdie tee-tyd is daar nie tyd vir tierlantyntjies nie

die verse sal met terrasdinamiek die energie so dramaties

vasvang dat die toffie-appels die tande sal laat kraak

tevergeefs hou jy die trajek dop

die tierlelies sal blom ondanks ons weer-voorspellinge

ag hoe lekker om ‘n topografies-interessante gedig te skryf

hoog- en laaglande sal baatvind by 
die verskeidenheid temperamente

ek loop tastend deur die tapioca-poeding 
wat hulle opdis by die tee

die teefhond wat by my voete lê jaag 
die kleine toppies uit die druiwe-prieël

ek dink skielik aan tirolie in switserland 
soos wat ek nou hier tussen al die tee-goed staan

die toast met tamaties word op skinkborde 
deur rye honger monde ingehuppel

ek bly neurie op die tonika van c in

die gevoelvolle en gepaste teneramente styl

in die hand van ‘n troebadoer is ‘n tamboeryn 
waarop ‘n tamaai tameletjie ingewals word

aaijaaijaai, die tragikomedie van hierdie soet tye

dinge raak net soeter

nie maerder of beter of gelukkiger

die tarentaal word ingekatrol oor die grondpad

hulle lyk soos spykers wat uit dakke lostrek

hulle tjirre gille breek deur my timpanum

die stof trek opwaarts in ‘n tregterende tornado 
oor toring en trekboer

terwyl die trigonometrie die graad twaalf kind ontwyk
voel die juffrou hoe die dors haar tande styf trek

sy probeer hard om met behulp

van taktiele taktieke

die volgende tee-tyd om tien

nader te roep