'n hard-op gedagte

ek kan myself indink binne
die lyf van klip

maar kan klip homself indink binne

die lyf van Lara?

die lag

buite die grense van my kop

verby die bastion van my skedel

ander kant die filter van my vel

is 'n sosio-medies-politiese wêreld   

met so baie verbeeldingsryke kaalgatkonings

so veel blinde aasvoël-en-heyna aanhangers

en altyd die waarheidsoekende harlekyne

wat meer sukses het as die yogis

om lug in mense se longe te kry

dit is nie geld wat die wêreld tans red nie

dit is die lag

die janfiskaal

die janfiskaal bly loer deur 

die ruigtes van my verse totdat 

hy 'n paar onwaaksame krieke van 

my woorde plattrek

en hulle doodluiters oor

die doringdraad van 

my tong 

hang

soos camelias

ek wil skryf totdat die bloed uit 

my tong en vingerpunte loop

ja, laat dit so wees

vir 'n damn goeie vers

sal ek bereid wees om liters van my bloed te bloei

die bloed spruit soos camelias

uit die groeipunt van my tong

hoor die bloed eggo deur my verse

simfonies, blommerig en bloederig 

rys my siel in poëtiese ekstase

kamerade

ek laat my een oog toeval

en sit my vinger liggies op my oogbal

ek voel die ratse reaktiewe spierkragtigheid wat 

my oog heen en weer katrol

met my vinger in sagte aanraking met

die flinke oog-aksie

besef ek net meer hoe

hard die oog deur die dag EN die nag werk

hoe ver en fyn sy kan sien

ek hou my handpalms warm en 

saggies oor my twee oë

ek murmureer 'n innige dankie vir 

hierdie twee kamerade

wat so mooi na my kyk

versot

ek kan nie myself tot in soete ekstase lek nie
maar ek kan wel diep en eroties my digkuns inlek
en al haar donker holtes wakker en verruk lek

as ek eers ons verhouding op hierdie vlak gekry het

sal Digkuns my nooit verlaat nie

sy sal versot wees op my krullende krioelende tong!

rogbrood en lemoensap

                vir Kim

jou liefde is die sagte, koubare tekstuur
van jou handgemaakte rogbrood
jou omarming is die soete doop
van jou varsgeparsde winter-lemoensap

die nasmaak bly talm onder my verhemelte
as ek my laaste maal op aarde kan kies 

moet dit dít wees -
               jóú rogbrood en jóú lemoensap

die herinnering van ons liefde
plant ek soos ‘n veld vol rog in my hart
en die lemoene sal soos helder sonne
oor ons dorstige tonge skyn

ek sit onder ‘n geel kombers

ek sit onder ‘n geel kombers in
‘n kafee in Onrus met ‘n rustige hart
ek voel skielik so trots op myself dat
ek myself aan die lewe kon hou tot hier
ek is nog nie omgery deur ‘n kar
geen wilde dier my in sy bek gekry
geen dodelike gif gesluk
geen moordenaar tot my slagaar aangetrek nie
geen water my verdrink nie
van geen van my hooggeklimde berge afgedonder nie

ek het in hierdie 41 jaar voluit geleef
sommige kere op die rant van risiko
en hier sit ek - lewendig - onder die geel kombers in
‘n kafee in Onrus met ‘n tevrede hart en dig daaroor

ek tel elke sekonde van my oorlewing
elke voeteval
elke oogwink
elke sprong
elke duik
elke struikel
elke sweetdruppel
elke lagbui
elke lied
elke uiting van liefde
elke gevoel van oorwinning
elke smelt in moedeloosheid
elke hoesbui
elke verte wat nader gekom het