i have many meanings

i have many meanings
and relish in double entendres
don't think you can stop me 
embracing double messages and ambiguity
i have many intentions
i am fluid
i am changeable
i am seasonal
i am ebb and tide
why mean only one thing 
when i can mean many?
celebrate my contradictory nature
drink a toast to my paradoxical tongue
i am after all just a poetic being

roep my op jou naam

roep my op jou naam
sodat ek die son 
op jou tong kan sien

ek bly loop op die aarde

ek bly loop op die aarde

opsoek na 'n opregte ars poetica

ek blaas my asem oor die pieke van berge

en raak net-net aan die bevryding wat 

die kleur van my bloed elke dag beloof

my kop dans oor die duiselige afgrond van die dood

dit is die droom wat 

die gemoedstoestand laat bly pendulum

die swaartekrag se gevangeskap

laat my nie die grond minder liefhê

ek klou verbete aan die herinneringe

van humor wat my identiteit sal 

verkwik met klanke van lag en skerts

want klip het mos ook lagspiere 

wat oor eone verewig is in 

die sediment van kreatiwiteit

aha die kuns is waaragtig om 

die liefde

die lig

en die liggaam

met oorgawe te vertrou

dit sal ons moederskap versterk en 
die sterre sal deur ons selle breek

ons siele sal in skaamtelose naaktheid

terug die natuur insmelt

en sodoende sal die oer weer vernuwe

en hoera! ons perspektief halsoorkop gooi

die pols versnel tot heling

ons moet nie vergeet van ons ritueel

en van ons seksualiteit

ons moet bly sing in ons slaap

sodat die smagting kan bedaar

en ons kan fokus op die son

ons stemme sal oprys in stilte

en verbasend sal almal ons hoor!

beskuldig my van surrealisme

ek gee nie om

want die tong is die nuwe sekondewyser 

gooi die woordeboeke weg

want die vel is aangestel as die nuwe vertaler

dit is nou die tyd om te vlieg

verder en meer volhoubaar as die mees manjifieke voëls

dit is nou die tyd vir vrede

wat deur alle vroulikheid sal vuur

ons sal uiteindelik die betekenis in 

die waters sien glinster

te veel realiteit

die wêreld bestaan uit net te veel realiteit

te veel vaste voorwerpe

‘n oorvloed van materie

ek hunker om al hierdie fisika af te skaal

die elemente is so in my gesig

ek begeer stukkies vakuum tussen my

en dit alles wat so tasbaar is

met tasbaarheid kom kwesbaarheid

kom vertering     wegkwyning

en siedaar                             verdwyning

aha! dit is mos waar ek wil hê

dit moet alles wees

shoop! inglip in die niet

spikkels van my siel

die soliede saamhoort en saamwees
van lyf, siel, bewussyn en energie
stukkies van elk bly agter na die dood
niks is ooit
totaal net weg nie
as stukkie lyf agterbly
bly daar ook stukkie siel agter

dit is hoekom ek sal bly skryf
iets van my lyf, siel, bewussyn en energie
kleef onverbiddelik aan my woorde vas
laat my woorde spikkels van my siel saamdra
so sal my siel die pad bly vind
in die chaos van die wêreld

jaagtog van die kele

gedoriewaar die plante hou net nie op met rank nie
en dit terwyl so baie afgeleefde siele net
meer en meer verwese word
die soetheid van die verlange het 'n manier om
deur die rigiditeit van tyd te druk
daar skiet 'n snak van verligting
sodra 'n hart vertaal word
dit is nie die kilte buite maar die kilte reg hier
binne die tong wat die rillings veroorsaak

terwyl trollies deur die malls hinkepink
het die stoffasie by die huis die kans
om al die geheime in die huis uit te lap
goddank die verlepte blomme het nie oë
om die verdeeldheid te sien nie

die oortonnels is versper teen
die verstotenes se gille 
hoekom is daar soveel verbasing as
wegkwyning die orde van die dag word?

die jaagtog van die kele breek deur 
die eucalyptus se blare
die filantrope begin belangstelling verloor
in die kwellende mensdom
die betonblaaie het net nie dieselfde manier
om die goue skynsel van die son uit te straal
soos die uitspansel van die afrika veld

ruk die brandblussers van die mure
gooi hulle in die see
as die stad moet afbrand
dan moet dit
die wolkekrabbers gooi net te veel skaduwees
die son se taal sal ons 
beskerm teen 
die verdriet

kan ek ek wees en ‘n ander

puis-je être moi et un autre?

                - J. J Rousseau

kan ek ek wees en ‘n ander

gelyk?

saam wees

ek en ‘n ander

ek gelyk wees aan die ander

die ander gelyk wees aan my?

gelyk kyk

voel

asem

skrik

skryf

wakker

honger

?

kan ek ek wees en ‘n ander

gelykertyd

gelyk lyk?

dieselfde gesig

dieselfde hart

dieselfde lyf

dieselfde naam

saam

ek en ‘n ander

?

mag my woorde toor soos kardemom

mag my woorde toor soos kardemom
heilspel soos komyn
brand soos rooipeper
sus soos kaneel
prikkel soos brandrissie
behaag soos neutmuskaat
en
bemoedig soos gemmer

hoekom

hoekom is verslawing
so na aan versalwing?

gegiet

vir Antjie Krog

haar siel is gegiet in 
die vorm van Poësia

- niemand het al die vorm gesien nie 
maar ons weet goed dit is daar -

net 'n paar siele kan smelt tot in
hierdie vorm 
sonder
om
te
kraak

selfie

the excavation of the Self

the superficial i-xploration

from where this will to make

a photographic portrait of the Self?

the capture of the hero of your own story

the desire to be your own celebrity

the documenting, websiting,

blogging, tweeting,

facebooking and instagramming

of the Self and for the Self

the strange 21^st century tendency to expose the Self

on the brickless walls of cyberspace

why do we want to sit in a cold photo-booth

to be captured by a machine?

it is so passé to be captured by bureaucratic eyes

and offered onto the lense of Big Brother

with drab and smileless faces

we will press the camera-button ourselves to

photograph our rehearsed smiles, why thank you!

how many extra centimetres our necks and arms will have to grow

we refuse to ask anyone to do it for us

we will do it ourselves, we insist

welcome the Selfie: where the Self is in control of the Self

 - we believe and hope so -

we want to be the rulers of our own fate

designers of our own roads

publishers of our own faces

we refuse to be automatons in

the soulless mechanics of existence

we will glow

we will be beautiful

we do not need catwalk-mouths to

pose and pout for us

we will smile our own smiles

and steer in our own direction

the time that we wait for someone to

choreograph our fate is long past

it is now the time that we empower our own lives

and it begins with 
the Selfie

vice verse

why have a verse full of virtue?
can i not pen one full of vice?
a vice verse -
confessions of jealousies
rhymes full of ill repute
greedy hands and venomous hearts
lying tongues and sweet deception

horlosie

dit is die vreemdste fenomeen 
mense wat hulle horlosies so 
onbeskaamd en onbevraagtekenend
teen die mure laat pryk
en hoe afstootlik die tendens om
groter en nog groter horlosies uit te stal
elke sekond wat aftik kap 
die atmosfeer in groteske blokke
hoe onesteties en steurend
kan niemand anders dit sien nie?!

stridulate

i learnt a new word today:

stridulate -

(of an insect, especially a male cricket or grasshopper) make a shrill sound by rubbing the legs, wings, or other parts of the body together.

and i fly with its sizzling syllables

right into

the dusky corner of this poem

wooosssshhhhhhhhh

with resonant surety

the verses begin to rub against each other

and a soft vibration begins to spark the silence

stshshstshshstshshhhhhhh

the shrill frequencies move into an ever higher pitch

and soon a dervish of hissing and crackling

breaks through the seams of the stanzas

krrrrrrsccccckkkkkkchchchchchctjtjirrrrrrrrrrrr!!

what could the intentions be 
of these piercing oscillations set loose in this poem?

attracting mates or scaring off competition?

krrrrrrsccccckkkkkkchchchchchchchchtjtjtjtjrrrirrrrrrrrrrrr!!!!

the metaphor becomes agitated by this quivering word

the air is bothered and all ears try hard

to guard themselves against this wild metallic rasping

tjtjtjtjtjrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!!

all high-pitched energy depletes itself sooner or later

the tones are losing their earsplitting edge

a hoarseness sets in

grhrhrhgrgrgrgrrrrrrrrrr

the strident angst can no longer hold

the stridulating pace relents

the sun sets and a stillness soothes the air

sssshhhhhh....

suig

uit die kleiputte sleep sy haar tong
in watter taal moet sy skryf om verstaan te word?
hoeveel keer moet sy 'n vertaler soek?
soos haar vingerafdruk, haar oë-kleur
en die bolling van haar rugstring
kon sy nie kies in watter moedertaal
sy gaan praat nie
tog voel sy so diep geheg aan 
hierdie taal waarin Raka asem gekry het
die taal wat haar dikwels so alleen laat voel
sy hardloop agter die laaste vestings van
die bekende lettergrepe -
lettergrepe waaraan sy suig 
soos moederstieties