voel dit asof ek 'n tree of twee
nader aan die uitmergeling beweeg
my rug, my ribbes, my longe, my skouers,
my nek, my heupe, my boude
word stukke wrak van die inspanning
ek strek, ek stap, ek yoga, ek fiets, ek dans,
maar dit voel nie genoeg
moet ek die klavier laat gaan vir 'n wyle?
wat begeer ek meer -
'n gelukkige en vry lyf
in die uitspansel van die natuur
of vingers en rug styfgekorrel in harmonieuse vlug
oor die een en 'n halwe meter klaviatuur?
No comments:
Post a Comment