ratstokke en oopgebreekte skalie

I

in die karmosyn delta

dryf die appelkose tussen

die humeurige opdrifsels van wrakke

die aarde is lankmoedig

maar wee o wee sy bereik nou gou haar

kwota van hierdie vraatsugtige snuiters

wat bekend staan as die mensdom

ek is keelvol van allerhande gekierang

met mens-en-dier-en grond-siele in

die naam van rykdom

is dit dat meeste mense blind is

vir hierdie kullery?

hoeveel keer kan die mens se hart

die verraad wat hulle pleeg verduur?

die buitensporige sloping van woude

word deur die gieriges met so ‘n saaklikheid bespreek

dat hulle die werklikheid van die afmaaiing van

ons lewens-aar te gerieflik ontwyk

o, hoe ek ‘n smaadrede teenoor

die hardvogtige industrieë

sal klink uit my brandende bors

II

padkonstruksie hou net nie op nie

dis asof ons versot is op konneksie

hoe meer hulle plekke verbind met 

versnellende paaie in die naam van vooruitgang

hoe meer distansieer hulle ons

weliswaar ons is in die middel van ‘n korrupsie van

die edele grootsheid waartoe die mense-hart in staat is

dis net trokke en rekenmeesters

en ratstokke en oopgebreekte skalie

en olie, sweet en bloed wat op die teer drup

die gewelf is ontsteek met

hierdie ontgroening wat 

geen mens kan aanskou

die verwaande senioriteit van die politici

word hoogs geaffronteer as hulle teegegaan word

hulle noem jou maklik ‘n fanatikus of terroris

as jy nie saam stem met hulle 

mens ruik net stink deur hulle duur parfuum

III

ek raak gedurig aan’t tob

as ek nie sterker was en

meer afgesny van die waarheid

sou ek my oë uit my kop gesanik het

waar is die saligmakers van ons tyd?

ons die digters, die musikante

die akteurs, die kunstenaars?

wat kan ons doen?

dalk is ons gelyk aan die niksnut armchair massas,

net met meer luide en kleurvolle stemme?

soms oorweeg ek ‘n kluisenaarslewe wat 

ver weg van die sinjaal van ons tyd is

net doof wil wees in my eie stille onkunde

net visioene onaangeraak deur begeerte

te sien flikker in die dag se ontvouing

wat help dit om te mix en te mingle

en idee’s uit te ruil

wat help dit werklik?!

IV

dit is vieslik baatsugtig om so krygshaftig

te wees in strewe van magdom

almiskie, dit was van vroeg tot nou so maklik om

die kreperende volkere te ontroer en ontplooi

borste opgepof op die galjoene van die sees

               

die oorwinning is so kortstondig

in die sig van die ongenesende wonde

die wêreld fraaiing aansienlik uitmekaar soos

‘n ou ou trui

wat makeer ons dat ons net kan aangaan?

dat ek in die see kan staan en skoon gewas voel?

hoekom raak ons meegevoelens so gou ontslape

ek gryp gedurig die jammerlappie in die kombuis

en vee al wat ‘n oppervlak is daarmee skoon

hoekom net jou kombuis en nie ook die wêreld nie?

helaas, ons is so apaties dat ons ware erbarming verleer het

ek wil nie ‘n relaas van die hele koeëlbloedige prentjie maak nie

maar omdat hierdie woorde voor my oë hang

gryp ek hulle en moet ek dit hier uitstort

soos ‘n skool sardientjies swem ons verwoed deur die fluweel waters

so meesterlik in ons vin-beheer en groepsaanpassing

dit korrelleer nie met ons flambojante smagting na

onafhanklikheid en identiteit nie

V

dit is so griewend dat my digkuns

met soveel wrewel deurdrenk word

maar ek is vir eens ‘n kind van my tyd met

al hierdie gevoelens wat diep in my bors kroepeer

ek wens ek was ‘n goëlaar wat met een swierige klits

al die kwaadwillige mense se wrikbaarheid kon wegtoor

as hierdie woorde deel was van ‘n redenaarskompetisie

sou hulle seker nie ver gekom het nie

maar hier staan hulle spesiaal geselekteer in hierdie gedig

en verspil geen tyd om te sê wat daar gesê wil word nie

‘n woordsmit mag mos ook vol berisping wees

in luide lettergrepe mag die metafore op mure gegraffiti word

dit is nie vandalisering nie

dit is die verspreiding van die digterlike waarheid

laat die woorde ver in die Kaapse kastaiing oprank

en siedaar! kierts regop sal die letters

die wêreld laat wakker skrik

opstaan

en

aandig gee