soos appels en koringkorrels

mmm, soos appels en koringkorrels voed
die klei-grond my bloed
bring ek my lyf aarde toe elke dag
ruik ek die stof
ruik ek die diep nat fertiliteit van modder en grond
wat by die ryk slik en slym poele van die aarde uitmond
wees versigtig waar jy trap
want elke dag gee grond geboorte aan menigte wesens
waardeur die lewensbloed tap
wees versigtig want jy trap dalk op iets nuut en kaal
iets wat nou net begin asem haal

mmm, like apples and wheat
this clay-earth feeds my blood
everyday i bring my body to the earth
i smell the dust
i smell the deep wet fertility of mud and soil
that pushes up from the earth's rich pools of mire and slime
be careful where you tread
for everyday soil gives birth to a myriad of beings
through which flows the lifeblood
be careful, for you may step on something new and naked
something that has just begun to breathe

in sy oë

die bedelaar soek 'n stuk warmte in 

sy kartonbed

dit is koud in die aande in kaapstad

sy mond is hard soos 

die betonmure 

wat oral 

om 

hom 

oprys

maar in sy oë 

sien ek iets van sy siel skyn soos

'n perdeblom wat 

deur

die krake 

breek

laat ons terugkeer hiernatoe

met die arrivering van die nuwe seisoen

staan ek gereed met vlamme wat warm oor my skeen flits

ek sien ver voor uit in 

die onvreedsaamheid van die wêreld

as ek sou bid dan is dit nou

want iets skort in die lewe

die harmonie van saamleef en skep

en mekaar die vryheid van grond en atmosfeer gun

in die uithoeke van ons bestaan sal daar

nog humor moet vasklou om ons siele te red

want as ons eers ons waardigheid verloor het met

die uitwissing van liefde en vrede

gaan ons nie veel hê om aan vas te hou

laat die basuinende klanke van visionêre stemme diep in

die holtes van ons ore vibreer – helder stemme wat 

ons uit ons hibernasie sal pluk

en ons bloed die rigting sal wys

en asseblief, herinner ons om te skep in plek van ruineer

en dat dit ook okay is 

om te observeer eerder as om te reageer

leef met oop gemoedere en juig uitbundig oor

al die passievolle mooi wat 

pols en groei uit hande en monde

laat ons nooit ophou leer

laat ons bly kyk na die groei van

die sade in en om ons

laat ons sonder voorbehoud wortel en blaar spruit

wat van lig en son

skadu en vorm sal maak

laat ons terugkeer hiernatoe:

die eenvoud van skep

laat vaar die kompleksiteite en hoogdrawendhede

stroop die skeppingsdaad tot iets

so vaartbelyn en ongerep

dat ‘n enkele resonans die iris van die hartsoog

sal laat oopblom en tot verligting ruk

opeenvolging en agtervolging

dit is die opeenvolging van woorde

waarna sy die heeltyd hunker

dit is ‘n onblusbare fassinasie

met hoe die woord haar agtervolg

en hoe sy die woord agtervolg

én hoe 
die woorde 
mekaar agtervolg

en heeltyd

op

die uitkyk is

vir sin

lig

en ek het lig gevind

onder my naels

tussen my tone

lig in die skulpe van my ore

en in die holte van my naeltjie

strale van lig vul die oksels van my arms

op die punte van my elmboë

lig lê in die grot van my mond en in die vou van my nek

golwe van lig spoel deur my hare

en maak my glo ek is die son

the velvet swelling of it

the full and ripe fulfilling

within my clasping hands

his only wish is to find its nest

in the dark and wet cavern

as my fingers start stirring over his silken skin

he begins to bud with serene twinges

in the sun of my hand it ripens out

into one glorious tumescence

as if he is the surging tide ruled by the attraction of the mystical moon

and eagerly lapping out to the hinterland

as if he is the dilating pupils of my intoxicated eyes

growing and brimming with restless lava

the hollow of my hand was made for

the velvet swelling of it

the core of my fleshy grotto was ordained

to be unlocked by the perfect fit of it

its reach goes beyond my blood and nerves

it pushes through to the core of my bones

right into the axis of my soul

suffusing my ramparts like irradiating red wine

thrusting straight into the heart of fruition

as he enters he illuminates the dusky chasms

turns me inside out

arching out to fill

the emptinesses of my body

to

complete

me 

whole

ek is maar net 'n surrealistiese rekwisiet

my kop verloor haar sinaptiese konneksies

is dit die wit wyn wat ek met my aandete gedrink het?

is dit my menstruasie?

is dit maar net mens-moegte wat my oorval?

die dun velletjies onder my oë is swaar

ek kyk hoe die ink uit die pen vloei om

woord en sin te maak

ek voel afgesny van my hand

dit is soos 'n film wat voor my afspeel

ek skryf maar dit is nie ek wat skryf nie

dit is 'n wonderlike ervaring om te hê

die woorde vloei moeiteloos uit die pen

my tong roer simpaties binne die holte van my kakebeen

voel-voel aan die spraak van die woorde

tog maak ek geen klank

ek is maar net 'n surrealistiese rekwisiet

in hierdie lukraak rankskikking van woorde

wat met hulle eie marionet-maniere

my verkakte serebraliteit uitdruk

it is yours

what if i have not created this poem?

what if you, dear reader, are the creator 

imagining this poem within the iridescent figments of your mind?

yóú are composing the metaphors the rhythm and the rhyme

it is actually you through whose spit these words slice

i am not standing here writing this poem

if you see someone other than you writing this poem

then well done to your runaway imagination!

these syllables breaking open in your eyes

are the lights in your synaptic genius

it is not i who have written this poem

your neurolinguisticality

is helixing this poem together

making you smile that smile that only a poem can make you smile

stand up and be counted as the one

who have thought out this piece of poem

fuck do not blame me for this poem

it is yours

take responsibility for it

as soon as you have owned up to it

take it in both your hands and run with it

take it in your mouth and shout with it!

do you know?

do you know

how many times i dissolve

before i rise up anew?

how many times i shrink

before i swell out in confidence?

how many times i melt

before i feel my soul alive?

how many times i cry

before i laugh out loud?

how many times i shy away 

before i raise my voice?

why live with eyes open?

i close my eyes

let the poem sit on

the dark insides of my eye-lids

the syllables swim around the floaters

both wriggling in 
their rhapsodic spasms

as i open my eyes

the day’s light

is too bright

why live with eyes open

if i can have these dancing visions

behind closed eyes?

skermpie-lewe

almal voor hulle skermpies

flikker al die apps,

nuus, fotos, updates en

verwoede lyne in die eter

wat ten alle koste

gekonnekteer MOET bly

wat de hel soek ek op die kruin van die berg

in die vryste oopste lug

as ek die hele wêreld in

my handpalm kan hou?!

NEEEEEEEEEEEEE!

dit is net skermpies, duime

tone senuweeagtig tikkend op die vloer

strak en siellose frons in die oë

wat kan meer verdoemend wees

as hierdie skermpie-lewe?!

the urgency is burning

the urgency is burning
my flesh is trembling
how can i stay sane in these days
where one’s voice is scarcely heard

my nerves stand on end
how can i stay focused 
when all the energies of people 
mill around me?
i feel trapped in this labyrinth
losing my mind 
ánd my creativity
i can only see as far as this poem
  - it sits ninety centimetres from my eyes -
how sad that i do not see any further

but in the next blink 
i see beyond this blinding page
right into the shining metaphor
that is strung around my tongue
and suddenly 
i can 
breathe 
into 
infinity

bloei

my vrouensingewandes skeur en bloei

klokslag elke maand

met dit kom die emosies

die knaende pyn

my hele lyf tril teen ‘n frekwensie wat

my so hoog en moeg tegelykertyd maak

elke maand dieselfde storie wat haarself herhaal

daar is selde verandering in die lyding

 - die ongemak, die malkoppigheid -

dit het ek nou na twintig jaar aanvaar

as biologiese imperatief

ek sluk warm water met

suurlemoen en heuning om

die styf gespande senuwees en spiere te kalmeer

ek sit met my lyf in die son

my hart huil-smeek dat die onbeheersde bons

van my hart stil sal word

en die bloei gou tot ‘n einde kom

sodat ek lewendig en nuut weer kan opstaan

scowl

let me pull an honest scowl 

rather than a hypocritical smile

in die geselskap van die wysgieriges

in die geselskap van die wysgieriges

die rigtingaanwysers

die sielverrykers

die spekuleerders

kyk ek in elk van julle se oë

probeer pyl wat julle sien

wat julle dryf in hierdie rigting

sien ek baie passies

kyk julle in mý oë

en soek ook iets

in my

al wat ek kan gee

is liefde

fokkin baie liefde

ek wil net lief wees vir julle

nie omdat want hoekom nie

net

lief

wees

vir

julle

en in die nag het ons ledemate mekaar gevind

en in die nag het ons ledemate mekaar gevind

by mekaar se voete het ons begin

en deur komberse klere en hare

het ons geprogesseer na

ons sagter en natter dele

die aanraking was soet

die ontdekkingsreis oor vel-landskappe het

my diep laat sug van

my hart wat so lekkerkry

deur die hunkering na leerkenning

deur die borrels van fassinasie en

bewondering van jou liewendheid

is dit dit:

die begeerte om onder die vel van

jou te kom

ek kan nie aan die abstraksie van jou vat nie

ek kan wel aan die waarheid van jou vel vat