verskil

uit die onderonsie wat tussen

die blaaie losbreek

los 'n wolk stof in my oё op

nou is ek nog meer in

die duister waaroor ek

moet skryf

tussen die getaksidermifiseerde volstruispoot,

teelepels, gloeilampe, strooimatte, perdekoppe,

honde in lang swart jasse en gapende luiperde

wonder ek vanwaar gaan my sin kom?

ek kyk tussen die bak appels en perskes

net muggies

niks meer

ek skakel die ligskakelaar aan

dalk sien ek beter

al wat blinker blink is poot van volstruis

in die tweetalige woordeboek het die stof gaan lê

lyk my die woorde het vrede gemaak met

die verskille wat nog so fel

tussen hulle lê

hol eggo

ek tuur uit al die vensters

bang vir die donker man

maar altyd in die hoop dat dit

jy sal wees wat kom

en die stil holtes in my ore

weer vol sal sing

as jy weg is voel my mond soos ‘n hol eggo

wat ‘n afskuwelike verdoemenis

om met ‘n hol mond rond te loop

net my gesug eggo oor en oor daar binne

net my kreune wat verlore raak

in die donker grot van my keel

ek tuur uit al die vensters

bang vir die donker man

maar altyd in die hoop dat dit

jy sal wees wat kom

en die stil holtes in my ore

weer vol sal sing

ek bly skryf net sodat 
die mantras en inkantasies

van my sillabes my aan die slaap kan sus

en vrede in my hart plant

skryf ek net om die swart stilte

van die verblindende wit te breek

ek tuur uit al die vensters

bang vir die donker man

maar altyd in die hoop dat dit

jy sal wees wat kom

en die stil holtes in my ore
weer vol sal sing

word ek soos 'n dier

word ek soos 'n dier

raak al my herinneringe een poel

wat val in vergetelheid

eenvoudig soos 'n dier

hou nie gesprek met mense nie

slurp my kos op voor enige iemand

eens begin eet het

is ek soos 'n dier gestroop van gekunsteldheid

wil ek nie verfynd en beskaafd wees nie

wil ek nie groet 
wil ek nie vrae antwoord

wil ek geen sinmakende woord laat loop oor my tong nie

wil ek nie die normale proses van mens-werk en mens-leef veragsaam nie

word 
ek 
eenvoudig
soos 
'n 
dier

we are too weighed down by our ideas and our minds

we are too weighed down by our ideas 
our minds

our wants

our ideals

our habits and our fears 
our shames and our sighs

our minds are heavy

look how we all walk with our heads

trailing like heavy baggage behind us

they just can not keep upright anymore

all these orthopaedic concerns are because of

our heavy heads

i am surprised they have not exploded yet

thanks to all our smartphones, laptops and tablets

they carry a part of the great heaviness

of too many ideas

what would we have done if we could not steer

the overflow into these metal brains?

maybe because we have these metal brains

our fleshy brains just keep on churning the thinking

the computing

the inventing

continual stimulation between inorganic and organic matter

fuck this!

arch out our backs

lift our heads

and shake all the heaviness out

be light and empty 

feel the air move between our ribs

our diaphragms

and every cell

feel our feet 
losing touch with the earth

start to rise

and float to the lightness of the clouds

naelloop

ek kom met die trappe afgenael

ek kan nie wag om by die wit skerm en

die swart woord uit te kom nie

dis asof hulle my soos honger babas

roep dat ek hulle moet kom kos gee

abba

streel en

sus

ek moet my kop op 'n daaglikse basis vertaal

ek moet my kop op 'n daaglikse basis vertaal

my selle genereer 'n taal wat ek nie kan verstaan nie

ek maak voorbrande al om my siel, my hart, my kop

om enige moontlike wegholbrande te keer

ek pak klippe in die vuur

en druk hulle styf in

die koue holtes van my hart

ek weier om te vries

mag ek die vaardigheid hê om

die aarde se fiaskos aan die kamferboom vas te maak

en myself daarna te sus met

al die kaste se wolkomberse

klou en wag

ek lê in die bed met 
‘n pen vasgeklem in my hand

en ‘n papier gekrater onder my elmboog

wagtend dat my drome heel moontlik

die pen sal vat en

die nag se poësie sal 
neerskryf in die hoop dat

die griffels die weg sal wys

en die rigting sal skryf binne-in

die stuk wit wat die kaart 
van my kreatiewe lewe sal uitlê

miskien

sal die swart rots

blink

in die reën en son

en tekens

sal die toekoms

helder in my oë

flikker

ek het geen probleem om te wag

pen in hand

‘n stille krag

we touch right to the nerve

we touch right to the nerve

of each other’s bodies

we do it without cutting open

or seeing blood

we feel each other right to the marrow of the bone

we rock each other to our most neurological core

be kind in my deeds and words

it might be intangible and unseen 

but one rough word or unchecked gesture

can cut where more than blood will bleed

poëtika en pyn

               vir my pa, louis

met jou het ek ‘n selfoongesprek oor soprane

seer skouers 
warm water sakke

blokke ys
oudword en eensaamheid

en moenie vergeet

die nagtelike koninginne

en dit alles deur wisselvallige opvangs

tog 

deur die helder oomblikke

reis daar oor die dun en onsigbare lengte van die selfoonlyn

soveel poëtika en pyn

they are calling the rain

every night i hear them

calling the rain

be it discipline instinct pattern

they are calling the rain

every day breaks with a dry and dusty wind

and still i hear them

full-throttled croaking

beseeching the rain

be it habit thirst desperation

we are all calling

for

the

rain

die lug van my rug

begin die dag met ‘n lang en diep inasem

vanuit die diepste put van

die helderste

en

skoonste lug

laat elke borrel lug my rugstring

trots en

regop

en met ‘n vol-vertroue-houding uit laat vou

laat die holtes tussen my rugwerwels self

die bron van suurstof en lewe wees

laat die lug die lug van my rug so erg begeer

dat die lug nie meer tevrede met homself is nie

maar kom drink van die lug van my rug