die welgeluksalige gedig

die welgeluksalige gedig hurk 
vol deernis voor die digter se
newelagtige baarmoeder

is dit in hierdie wentelbaan
of 'n ander waar die onsegbare
proe soos manna en dou op die tong?

die verniksing van die dood
laat die taalvegters en 
narcissiste stom staan

die diverse navorsing laat 
geen meer plek 
vir die verbeelding

die gedigte moet maar 
in eie hulle eie protesoptogte 
marsjeer

'n fraksie van 'n lettergreep
sal my besete kop suiwer
daar is nie tyd vir oordadige metafore

of dit nou 
inheems of uitheems is 
maak nie saak

ons almal staan met honger longe
wat meer en meer 
in versugting verval

friday afternoon

wanting to avoid the friday afternoon traffic

we take a shortcut through pinetown, durban

as our car jumps into a side road

my eye falls on a group of five men

sitting on the pavement

and with expert focus

rubbing body lotion over their hands and arms

men in a row

giving each other the bottle

 - the bottle of cream -

smiling because the weekend has arrived

reason to rub away the dryness

those few seconds i watch

this huddle of shining black skin

play off in front of me with such a lyrical slowness

enough time to foresee

the three stanzas that

will shape this poem

gaps

everywhere just gaps

gaps                        e  v  e r  y    w    h   e    r      e
filled with inequities
and uncertainties
gaps overflowing with 
gasping yearnings to be filled
gaps of       alienation
gaps of   distrust
gaps of          mi  s und er  sta   n ding
gaps of          an noyan ce
gaps of unpeace
gaps of                          list   less ness
gaps of                nailbiting
gaps of                                              d ...i ...s..t.r.....a..c.t....i....o...n
gaps of  un poe try
gaps of    hung er
gaps of        no               interest
gaps of     discom   fiture
gaps of                      regret
gaps of        clue less ness
gaps of                          em  bar  rass   ment
gaps of                                              d e a d n e s s
gaps of                                confsuion
gaps of      grey    d i s  s  o l    u     t      i   o  n

gaps 
of  s t a   r   l  e   s  s  n  e   s    s

gaps                        e  v  e r  y    w    h   e    r      e

everywhere  

just 


                               gaps

Koor-repetisie in Kwandengezi

ek en Sandile Mabaso - tenoor en koordirigent -

sit in ‘n taxi oppad na Kwandengezi

duskant Pinetown in KwaZulu-Natal

net voor ons vertrek klim twee dronk mans in

met die uurlange reis is ons getuies van

hulle onophoudelike  argument oor

wie die R10 taxi-fooi gaan betaal

die humor van die situasie smelt in

ons stil mondhoeke

hier sit ons - twee klassieke musici in

die geroesemoes van ‘n taxi

onderweg na ons repetisie

ons hardloop ‘n bietjie laat

Sandile stuur whatsapp boodskappe om

te laat weet ons is oppad

die Vusisizwe Choral Society in Kwandengezi

wag geduldig vir ons aankoms

ek is ietwat senuweeagtig

die Donizetti en Mozart wat ek ingeoefen het

is vinnig en daar is baie note

toe ons arriveer groet die koorlede ons met

soveel dekorum en dankbaarheid

ek het my kort pers rokkie aan

ek vermoed die koor het nie verwag dat

‘n vrou met sulke dun beentjies so kan klavier speel nie

moet ek byvoeg daar was nie ‘n klavier nie

wel ‘n keyboard sonder ‘n pedaal en staander

al is my konsentrasie intens

kry ek so lekker om te hoor hoe

die sterk stemme teen die mure bons

more het ons ‘n optrede in Pinetown se Metodiste kerk

en Sondag in die Tatham Kunsgallery in Pietermaritzburg

die opwinding sit hoog in almal se kele

die koor het geld ingesamel sodat ek

die volgende twee aande in

die Pinetown Bay Lodge kan oorslaap

‘n saligheid lê oor my toe ek

die aand in die bed klim

as ons maar net weet hoe gelukkig ons is

om in Afrika musiek te kan maak!

die winde daar buite

die winde daar buite krap 
my gemoed holderstebolder
vir hoeveel dae woed 
hierdie winde nou al?
die lug is dynserig van rook en stof

ek bly eerder in die huis
ek is in so 'n spektrale bui
dat as ek dit enigsins 
daar buite gaan waag
ek in 
een 
enkele 
soutkorrel
gaan verander

oëverblindery

die oëverblindery van die digkuns
die pretensie van die woorde
die skynvertoon van die metafoor
die vermomde versreël goed geoefen
in die kuns van voorwendsels
die metrum en rymelary 
is net onderhandse tegnieke 
in die groot spel 
van verbale goëlery
foppery te vinde oraloor
hoe skeur ek my weg van 
die verdigsels wat 
so kort en kragtig
met my kop toor?

hart

die probleem met skryf is 
dat die vlak van skerm en papier 
waarop die digter skryf
sonder aar of hart is

net dooie 
oppervlakkige 
vlakkigheid

die kuns is om 'n hart in 
die papier te plant 

selfs 'n hart-chirurg
sal die taak uitdagend vind

it will just be too much

exposure to a metaphor today
will just be too much
i can not stomach another rhyme or syllabic rhythm
i am overstimulated with poetic imagery

i crave a blank page

a blank brain

i can not stand digging metric holes in the paper
poetry is all too much for me today
i need a break

emptiness

silence

Slaap

Slaap jou soete ding
vergewe my dat ek 
nie myself 
in totale oorgawe 
aan jou gee nie

ek huil omdat ek 
my geliefde Slaap so afskeep

my hart breek
hoe sal ek dit ooit
opmaak met jou my beminde Slaap?
wat kan ek doen om jou te oortuig
dat jy nog so 'n belangrike rol 
in my lewe speel?

asseblief Slaap, ek smeek jou
moenie weghardloop van my!

ek het jou nog so lief
ek wil nog al my jare
met jou deurbring
tot die Dood ons skei

Slaap, jy het dit seker al baie gehoor
maar ek belowe
dat ek meer tyd vir jou sal maak

Die digter is nie dood nie*

dankie Ingrid

Die digter is nie dood nie

die digter lig haar tong teen haar spoke

wat Twyfel huil huil die keel van afguns en nyd

in die kwatryne van die onsekerheid

Die digter lig haar tong teen haar verlede

in die parade van harlekyne en maskers

wat Twyfel huil huil die keel van onmin en verdriet

in die koeplet van haar kwesbaarheid

...

*gedig in wording

rok

ek vat die tweetalige woordeboek

pluk die blaaie los

en maak vir my ‘n tweetalige rok

die verskillende pante kram ek aan mekaar

en voilà!

ek trek dit aan oor my gretige kop en arms

ek draai en tol uitbundig

totdat ek neerval in totale dronkenskap

en die volgende oggend dommel in

‘n wasige babel-aas

die lakens frommel hulself op

die lakens frommel hulself op

in die hoeke van kamers

te verskrik om in aanraking te kom 
met die genadeloosheid

van ons ledemate 

ons kussings krimp weg

te bang om die rusplek vir 
ons onverbiddelikheid te wees

bell

my heart pulls

into the shape of

a bell

          i murmur a prayer

may we never become lazy with love and

never despise the urgency of the creative deed

i begin to ring from deep inside my chest

it trembles and shakes through all my muscles till my body

rises and chimes straight through the great skies

           wake up world, wake up!

           the new day breaks like a season of swallows

           in flight after the smell of summer

hierdie trane

met die ervaring van die verlies
het my hart, maag en
ander ingewandes
oë gegroei wat so 
viseraal die pyn
in die oog moet kyk
die oë in my kop is net nie genoeg nie
ek het nog oë nodig
wat moet help huil 
aan
al 
hierdie 
trane