eenvoud *

ek lê onder die oorhang van die grot

drup-drup water uit die klip en bons op

die blare van ‘n jong stinkhoutboom

en spat ‘n sproei-reën op my oop gesig

sneeu lê op die pieke en hange van die Malutis

sien ek teen die kille bloue winterlug

‘n helende son

niks kom naby die eenvoud hiervan

geen intellek

geen fancy woorde

geen stadsgeriewe

geen vaartbelynde voertuie

geen argitektoniese vernuf

sal ooit blinker skyn as hierdie

water klip boom lug en son

*Hierdie gedig is gekies om deel te vorm van die Sol Plaatje European Union Poetry Anthology van 2015.